Το θέμα της παραμονής του Βαλβέρδε έχει γίνει -και δίκαια- φοβερό σίριαλ. Αν τα συστατικά για μια πετυχημένη σαπουνόπερα είναι η συχνή εναλλαγή ρόλων, οι αναπάντεχες ανατροπές και κυρίως, η διαρκής επανάληψη των ίδιων λέξεων (υποθέτω όλοι βλέποντας Λάμψη και Καλημέρα Ζωή μεγαλώσαμε), τότε η ιστορία του Ισπανού είναι μεγάλο hit. Δυστυχώς όμως, δε βλέπω την απαιτούμενη συγκίνηση από τους οπαδούς του Ολυμπιακού.
Η ιστορία ξεκίνησε τον Γενάρη, όταν ο Κόκκαλης προσέφερε ανανεωμένο συμβόλαιο στον coach, ενθουσιασμένος από τις καθηλωτικές εμφανίσεις του Ολυμπιακού εκείνη την περίοδο. Στα δικά μου μάτια ήταν μία κίνηση λανθασμένη, αφού έδωσε πολύ αέρα στον Ισπανό. Η ομάδα ήταν πρώτη και δίκαια, αλλά με εικονική βαθμολογική διαφορά , ενώ οι τριάρες κι οι τεσσάρες (που δεν ήταν δα και τόσες πολλές) έρχονταν χωρίς να έχει κάνει την εμφάνισή της η βασική αδυναμία της: η έλλειψη σε βάθος του ρόστερ. Ακόμα περισσότερο, όμως, μάλλον ξεχάστηκε γρήγορα (αστραπιαία θα έλεγα για τα δεδομένα των Ελλήνων) ο αποκλεισμός από την Ανόρθωση. Από την άλλη, δεν ξέρω αν προτιμώ αυτόν τον Κόκκαλη που επιβραβεύει τη σωστή δουλειά, από τον παλιό καλό θείο, που έδιωχνε τους προπονητές για ψύλλου πήδημα.
Στην αντίπερα όχθη τώρα, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο Βαλβέρδε δεν δέχθηκε εξ' αρχής την προσφορά. Αν θυμάμαι καλά, οι μνηστήρες από την Ισπανία δεν είχαν εμφανιστεί ακόμα, το Λιμάνι και οι παίκτες τον λάτρευαν ενώ, όπως έλεγε ο ίδιος, η δουλειά του τότε είχε αρχίσει να φαίνεται. Και κυρίως αυτό που μόλις είπα. Κατάφερε να βγάλει από τη μνήμη του απαιτητικού ερυθρόλευκου λαού έναν οδυνηρό αποκλεισμό από τα προκριματικά του Champions League. Προφανώς δεν εκτίμησε αυτά που είχε, και όπως ήταν αναμενόμενο ήρθε η θεία τιμωρία.
Ο αποκλεισμός από την άσημη Saint Etienne (αν πει κανείς ότι την υπολόγιζε στην αρχή θα είναι ψεύτης), μέτριες εμφανίσεις στο πρωτάθλημα, τόσο ομαδικά όσο και ατομικά και μία πρόκριση επί του ΠΑΟΚ με την ψυχή στο στόμα και με διαιτητικά αποτυπώματα. Όσο εύκολα ανεβαίνουν οι μετοχές ενός προπονητή, τόσο εύκολα πέφτουν. Οφείλω σε αυτό το σημείο να παραδεχτώ τις πανέξυπνες κινήσεις της διοίκησης του Ολυμπιακού. Πατώντας στα παραπάνω, και εκμεταλλευόμενη τη δύναμη των ερυθρόλευκων Μ.Μ.Ε δεν προστάτευσε τον Βαλβέρδε, αλλά τον εξέθεσε. Όταν προέκυψε το θέμα Λέτο, έθεσε σε αμφισβήτηση ακόμα και τον επαγγελματισμό του και μάλιστα, η χρησιμοποίηση του Αργεντίνου ως βασικού και αναντικατάστατου στα τελευταία ματς ρίχνει στα μάτια μου, και στα μάτια πολλών τον προπονητή. Βασίζοντας την καθυστέρηση της υπογραφής του νέου συμβολαίου στην επιθυμία του Ισπανού να φύγει από τον Πειραιά, κατάφερε να στρέψει το κλίμα παντελώς εναντίον του.
Προσωπική εκτίμηση είναι ότι ο Βαλβέρδε θα μείνει του χρόνου, αλλά όχι για τους λόγους που πρέπει. Όχι γιατί γουστάρει να μείνει και να συνεχίσει το έργο του, αλλά γιατί προφανώς δεν θα υπάρξουν ενδιαφερόμενες ομάδες από το εξωτερικό, τουλάχιστον στο επίπεδο της Ατλέτικο ή της Σεβίλλης, κι απ' το ολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα. Επίσης και η διοίκηση θέλει να τον κρατήσει, όχι επειδή είναι ενθουσιασμένη μαζί του, όπως πριν από 2 μήνες, αλλά επειδή θα έχει προβάδισμα έναντι του αιώνιου αντιπάλου (μπορεί να φύγει ο Τεν Κάτε) και επειδή πλέον, ο Ισπανός θα πηγαίνει με τα νερά της (ήδη το κάνει). Όπως και νά 'χει το όνομα του Βαλβέρδε έχει πληγεί πλέον, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Άλλη μια χρονιά στο Λιμάνι θα είναι μια καλή ευκαιρία να το ξαναφτιάξει. Παντελώς άγνωστο μου είναι ωστόσο, τη γνώμη έχουν οι γαύροι γι' αυτό...
