Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

Ο ΠΑΟ ΚΑΙ ΟΙ 10 ΒΑΘΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΑ


Παρακολούθησα απόψε τον αγώνα Παναθηναϊκού - Λάρισας για τα play-off. Έναν αγώνα στον οποίο πήρε λεπτά συμμετοχής αρκετά μεγάλο μέρος από τα 20 εκ. των καλοκαιρινών μεταγραφών, αλλά και της παλιάς φρουράς των πρασίνων. Και δεν τα πήγαν άσχημα. Σχετικά εύκολο το ματς, βέβαια, αλλά με έβαλε σε σκέψεις. Έχει όντως η φετινή ομάδα του ΠΑΟ ποιοτική διαφορά 10 βαθμών από τον Ολυμπιακό;
Ξεκινάω από την άμυνα, και τον πολύ δραστήριο Μουν. Ελλειπέστατος παίκτης, αυστηρά ακατάλληλος για την Ευρώπη. Διαθέτει ωστόσο τρομερή ταχύτητα, καλή σέντρα και αρκετή δύναμη. Σίγουρα δε συγκρίνεται με τον Τόρο, αλλά πραγματικά, πόσα αριστερά χαφ στο πρωτάθλημα (δεδομένου ότι παίζει δεξί μπακ) τον έχουν; Σίγουρα ο Λέτο και ο Ζαιρί, άντε με το ζόρι και ο Ρεγκέιρο και ο Βιειρίνια. Με τις υπόλοιπες ομάδες δε θα έπρεπε να παίζει βασικός για να προσφέρει σημαντική βοήθεια στην ανάπτυξη; Έπειτα, έχουμε το Μάτος. Κατά τη γνώμη μου έναν από τους πιο ολοκληρωμένους αμυντικούς χαφ στην Ελλάδα με ικανοποιητική ταχύτητα, επικίνδυνο σουτ, σωστή μεταβίβαση και άψογες τοποθετήσεις. Γιατί να παραχωρηθεί αυτός το καλοκαίρι και όχι ένας εκ των Ζιλμπέρτο ή Σιμάο που παίζουν στην ίδια θέση με τα ίδια (περιορισμένα) χαρακτηριστικά;
Aνεβαίνοντας λίγο βρίσκω στα δεξιά ένα Νίνη ο οποίος εγκατέλειψε εν μέρει τα άσκοπα τρεξίματα και την έκρηξη που είχε όταν πρωτοεμφανίστηκε για χάρη της ποιότητας, και τα κατάφερε. Διαθέτει πλέον πολύ καλή σέντρα και αρκετά καλή κάθετη πάσα, ενώ συνηθίζει να σηκώνει και το κεφάλι, πράγμα σπάνιο για ποδοσφαιριστή της ηλικίας του (και για Έλληνα ασυζητητί...). Μπορεί θεωρώ να προσφέρει μία αξιόπιστη δημιουργική λύση, ειδικά με έναν μπουκαδόρο αριστερό χαφ απέναντί του, ώστε να υπάρχει ισορροπία.
Υπάρχει ακόμη ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος, με χαρακτηριστικά δυσεύρετα σε Έλληνα παίκτη. Ψηλός και δυνατός, με φοβερή επιτάχυνση και καλή, κοφτή ντρίμπλα αλλά και αξιοπρεπές τελείωμα. Άσε που έχει την όρεξη και τα κότσια να πάρει ενέργειες πάω του όταν κλείνουν οι άμυνες και σφίγγουν οι κώλοι. Ιδανικός συνδυασμός για να παίξει πίσω από έναν ποιοτικό βαρύ φορ. Ο πρωταθλητής Μπελούτσι δηλαδή πόσα παραπάνω μπορεί να κάνει; Δε μπορεί να έπεσαν τόσο έξω οι σκάουτερ της Λίβερπουλ πριν δύο χρόνια και εμείς στην Ελλάδα δικαιολογημένα να τον θεωρούμε άχρηστο.
Δε θα μιλήσω καν για τον Αντρέας Ίβανσιτς, που σε μια ακομπλεξάριστη ομάδα, όπως η ΑΕΚ (που τον ήθελε το Γενάρη) ή ο Ολυμπιακός (που τον ήθελε το καλοκαίρι) θα ήταν πολύτιμος λόγω της τρομερής του ποιότητας.
Επιλέγω όπως βλέπετε να μιλήσω για τους λεγόμενους "αδικημένους" του Παναθηναϊκού, διότι ακούγεται πολύ πως όλοι τους δεν αξίζουν κάτι παραπάνω από μια θέση στον πάγκο. Εγώ θεωρώ πως ένας βάζελος του χρόνου με Μάτος στο κέντρο, Χριστοδουλόπυλο δεύτερο φορ, Νίνη δεξιά θα χρειαστεί ελάχιστες προσθήκες για να πρωταγωνιστήσει. Ουσιαστικά χρειάζεται έναν (ίσως και δύο) κεντρικό αμυντικό, ένα δεξί μπακ, έναν αριστερό εξτρέμ και έναν καθαρόαιμο επιθετικό. ΟΛΟΙ τους όμως θα πρέπει να είναι ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ. Όλα αυτά, βέβαια, με δεδομένο ότι οι υπάρχοντες παίκτες που ανέφερα θα έχουν κάνει σωστή και πλήρη προετοιμασία και θα παραμένουν ενεργοί και συγκεντρωμένοι.
Και κάτι τελευταίο. Από τη στιγμή που αυτοί οι παίκτες διαθέτουν ικανότητες, τελικά ποιος φταίει που δεν τις βγάζουν στο γήπεδο;