Ξεκίνημα της νέας σαιζόν και η ΠΙΤΣΑ ΜΠΥΡΑ ΜΠΑΛΑ έχει μπει στο στάδιο προετοιμασίας, όπως και όλες οι ομάδες. Σε αντίθεση με αυτές, βέβαια, προσπαθούμε το καλοκαίρι να εμφανιστούμε σοβαρότεροι. Ξεκινάμε με κάποια μικρά και χαλαρά συμπεράσματα για τον Ολυμπιακό με βάση το χθεσινό φιλικό με τη Σιβασπόρ. Για τον Παναθηναϊκό θα πούμε αργότερα, γιατί (εγώ τουλάχιστον) έχω αρκετά ράμματα για τη γούνα του...
Πρώτη εκτίμηση για την ομάδα του Πειραιά είναι ότι ο Κετσπάγια (ή οποιοσδήποτε άλλος αναλάμβανε το συγκεκριμένο πόστο) δεν έχει πολλή δουλειά. Κι αυτό γιατί ο Ολυμπιακός διατήρησε το βασικό του κορμό και τους ηγέτες του, δηλαδή Γκαλέτι, Ντούντου, Ντιόγο και Αβραάμ, κάνοντας ποιοτικές προσθήκες. Τις προσθήκες αυτές τις έκανε δώρο ο Θείος, κι έτσι ο Τιμούρ δεν πονοκεφάλιασε και πολύ. Αυτό βέβαια δεν τον καθιστά άχρηστο ή κακό προπονητή.
Ξεκινάω με τον Μέλμπεργκ, που είναι ένας εξαιρετικός κεντρικός αμυντικός, άψογος στο μαν του μαν. Διαθέτει πολύ καλά σωματικά προσόντα, δηλαδή άλμα, ταχύτητα και δύναμη, ενώ έχει και ικανοποιητική τεχνική ώστε να προωθεί τη μπάλα. Ωστόσο δεν είναι αρκετά ευφυής για να καλύπτει χώρους ή για να υπολογίζει το χώρο που αφήνει πίσω του όταν μαρκάρει. Δεδομένου ότι θα χρειαστεί αρκετές φορές να καλύψει τους επιπόλαιους Ντομί και Λεονάρντο στα αριστερά της άμυνας μπορεί να δημιουργηθεί κενό στο κέντρο της που μόνο ένας αμυντικός με χαρακτηριστικά λίμπερο μπορεί με σιγουριά να καλύψει (βλέπε Άντζα). Καθοριστικό, γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, για τη σωστή αμυντική λειτουργία του γαύρου, δεδομένου και ότι η ομάδα πιέζει ψηλά, θεωρώ το Λεντέσμα και τον ελεύθερο ρόλο του μπροστά από τα στόπερ.
Όσον αφορά τον Αργεντίνο Λύκο, δεν τον λογίζω σα μεταγραφή, αφού παίζει και συμπεριφέρεται σα να μην πέρασε μια μέρα από τότε που έφυγε (ευτυχώς για λίγο) από το Λιμάνι. Μαζί με τον απελευθερωμένο πλέον Ντούντου και το Μαρέσκα συνθέτουν το καλύτερο κέντρο (όσον αφορά τον άξονα) στην Ελλάδα.
Λίγα λόγια για τον Ιταλό. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να περάσει στα ψιλά, λόγω της μη έλευσης Κάλστρομ. Εξάλλου προσωπικά τον θεωρώ ποιοτικότερο. Αν δεν του' χει μείνει κάποιο κουσούρι (ύποπτη η τιμή του για 29χρονο παίκτη με το βιογραφικό του) θα διδάξει τη θέση στην κουλούρα. Κουβαλάει άψογη τεχνική, σηκώνει πολύ το κεφάλι, έχει πολύ καλές τοποθετήσεις και μια αξιοθαύμαστη ποδοσφαιρική κουλτούρα και παιδεία. Η μοναδική ίσως μεταγραφή που σα βάζελο με έκανε να νευριάσω.
Σχετικά με το μεγάλο ερωτηματικό Ντιόγο, το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι σίγουρα δεν είναι παίκτης 10 εκατομμυρίων. Σε καμία περίπτωση δεν τον θεωρώ περιφερειακό επιθετικό. Τον θεωρώ φορ περιοχής που ξέρει πολλή μπάλα, και στην Ελλάδα κάτι τέτοιους έχουμε την τάση να τους τρώμε. Το ότι βγαίνει από την περιοχή και σπάει τη μπάλα είναι κατ' εξοχήν κίνηση σέντερ φορ και δυστυχώς μόνο με άλλον ένα επιθετικό δίπλα του μπορεί να αξιοποιηθεί. Αν δουλέψει στα τελειώματά του, προικισμένος όπως είναι με γερό σώμα και καλή ταχύτητα μπορεί να βγάλει μάτια. Πλάκα πλάκα, ένας Εντού (επειδή υπάρχει και ενδιαφέρον) δε μπορεί να εκμεταλλευτεί τους χώρους που ανοίγει ο Ντιόγο με τη συγκεκριμένη κίνησή του;
Πάντως, η πιο σημαντική προσθήκη που πρέπει να κάνει ο Ολυμπιακός είναι αυτή του αριστερού εξτρέμ. Διότι με τους υπάρχοντες παίκτες δεν αξιοποιείται το μεγαλύτερο προσόν των μέσων: η κάθετη και προωθημένη μπαλιά.
Θα ήθελα να μιλήσω και για τους μικρούς, Σοϊλέδη, Νικλητσιώτη, Γιάννη και Κυργιάκο Παπαδόπουλο, αλλά προτιμώ να τους δω λίγο περισσότερο. Προς στιγμήν πάντως μου δίνουν την εντύπωση ότι είναι επαρκείς σαν δεύτερες επιλογές. Δεύτερες, όχι τελευταίες όπως πέρσι.
Γενικά κλείνοντας, ο Ολυμπιακός αποδεικνύει ότι έχει στο DNA το επιθετικό και δημιουργικό παιχνίδι και την πίεση ψηλά. Η σημαντικότερη κληρονομιά που θα μπορούσε να αφήσει ο Βαλβέρδε. Με καλύτερα εργαλεία πλέον, ο Κετσπάγια μπορεί να ανέβει άλλο ένα σκαλοπάτι. Ας ελπίσουμε ότι θα γίνει σε ευρωπαϊκό έδαφος...
