Σταυρωστε τον Οτο!!

Την 8ετια που βρισκεται ο Ρεχαγκελ στο τιμονι της Εθνικης εχω πιασει πολλες φορες τον εαυτο μου να βγαινει εκτος εαυτου με τις επιλογες του Γερμανου.Αυτο συνεβαινε γιατι παντα εβλεπα την ομαδα 1)να παρουσιαζει ενα ακρως αντιεμπορικο προφιλ καθως απουσιαζε παντελως το θεαμα απο το παιχνιδι της και 2)επειδη δεν μπορουσα να ανεχθω τις εμμονες του Οτο,με την χρησιμοποιηση καποιων ανενεργων ποδοσφαιριστων..
Και στα δυο ζητηματα φαινεται οτι εκανα λαθος..Απο τη μια,βλεπεις οτι η Εθνικη παιζει καλα με βαση το υλικο που εχει να διαχειριστει ο προπονητης της.Στη γραμμη του κεντρου δεν αγωνιζονται ''ο Μεσι,ο Κακα,ο Τσαβι και ο Ινιεστα'' που ειπε και ο Ρεχαγκελ αλλα παιχτες οπως ο Καραγκουνης,ο Τζιολης,ο Πλιατσικας και ο Πατσατζογλου.
Απο την αλλη,εμμονες με συγκεκριμενους ποδοσφαιριστες εχουν ολοι οι ομοσπονδιακοι τεχνικοι.Εδω βλεπεις τον ιταλικο τυπο να κριτικαρει ολοκληρο Λιπι γιατι δεν καλουνται στην Εθνικη ο Τοτι και ο Κασανο,ενω κατι αναλογο συμβαινει με τον Ντομενεκ στην εθνικη Γαλλιας,που αφηνει συστηματικα εκτος τον Τρεζεγκε και εμπιστευεται καποιον Ζινιακ και καποιον Αλου Ντιαρα.
Θα μπορουσα να παραθεσω πολλα ακομα παραδειγματα αλλα νομιζω οτι ολοι καταλαβαινετε που το παω:ο ''Ρεχακλης'',με τα καλα και τα κακα του,οδηγησε την Ελλαδα σε μια ακομα τελικη φαση μεγαλης διοργανωσης και γι αυτο πρεπει να χαιρει του σεβασμου μας.Ας μην γελιομαστε,μεχρι το 2001 η Εθνικη ποδοσφαιρου ηταν ενα καφενειο,οπου τα κρουσματα απειθαρχιας ειχαν φτασει στο απροχωρητο και ολοι οι διεθνεις εβλεπαν τα παιχνιδια σαν μια υποχρεωση και τιποτα παραπανω..
Για να τελειωνω,σαν Ελληνας φιλαθλος δεν περιμενω κατακτησεις τροπαιων και πορειες μεχρι τους 4 του MUNDIAL..Αυτο που θελω να βλεπω ειναι παθος για διακριση και αυταπαρνηση στην γαλανολευκη φανελα.Το ειδα το καλοκαιρι του 2004 απο τον Ζαγορακη,τον Καψη και τα υπολοιπα παιδια,το ειδα και πριν δυο μερες απο τον τραυματια Μορα και τους υπολοιπους 13 κομαντος στην παγωμενη Ουκρανια..Και γι αυτο ειμαι ευγνωμων στον Οτο Ρεχαγκελ...

ZICOMANIA...

Να λοιπον που 1,5 μηνα μετα την φυγη του Κετσπαγια,ο Ολυμπιακος ειναι μεταμορφωμενος προς το καλυτερο...Οι λογοι γι αυτη την αλλαγη δεν περιοριζονται μονο σ' ενα προσωπο αλλα οπως και να το κανουμε ο Ζικο αξιζει τα συγχαρητηρια ολων για την εικονα που παρουσιαζει η ομαδα του στις τελευταιες αγωνιστικες τις υποχρεωσεις..Και φυσικα δεν αναφερομαι στο οτι ο Ολυμπιακος συνεχιζει αηττητος στο πρωταθλημα και στο οτι νικησε εντος εδρας την Αλκμααρ και την Στανταρ,που δεν αποτελουν καμια υπερδυναμη του ευρωπαικου ποδοσφαιρου..Εξαλλου τετοιες επιτυχιες εχουν πετυχει στο παρελθον προπονητες οπως ο Σολιντ και ο Προτασοφ,που στη συνεχεια θεωρηθηκαν αποτυχημενοι..Αναφερομαι λοιπον κυριως στην εικονα που βγαζει η ομαδα του Πειραια εντος του γηπεδου..
Καλως η κακως,ο Ζικο εχει πανω απ ολα στο μυαλο του την λεξη ''επιθεση'' και πανω σε αυτο το δεδομενο κατεβαζει παντα μια 11αδα με επιθετικη φιλοσοφια,ριχνωντας το βαρος στα πλαγια με το ανεβασμα των μπακ και επιλεγοντας κεντρωους με δημιουργικες ικανοτητες(δεν ειναι τυχαιο οτι ο Λεντεσμα εμεινε εκτος στο ματς με τη Στανταρ Λιεγης)..
Απ οτι αντιλαμβανομαι,ο Βραζιλιανος εχει στο νου του την ομαδα που εφτιαξε πριν 2 χρονια στην Τουρκια,βλεπε Φενερμπαχτσε,οπου κατα γενικη ομολογια επαιξε θεαματικο ποδοσφαιρο και εφτασε μεχρι τους 8 του Champions League..
Το αν θα καταφερει κατι αναλογο και στον Ολυμπιακο δεν μπορει κανεις να το πει με σιγουρια..Παντως μεχρι στιγμης η ομαδα ειναι με το ενα ποδι στους 16 της Ευρωπης και εχει επαναφερει στις συνειδησεις των οπαδων το αισθημα οτι ειναι το πρωτο φαβορι για το ελληνικο πρωταθλημα..
Αυτο που μενει να δουμε ειναι πως θα διαχειριστει ο Ζικο το ελλιπες ροστερ που διαθετει τους επομενους δυσκολους 2-3 μηνες και με ποιο τροπο θα ξεπερασει το πρωτο (αναμενομενο) στραβο αποτελεσμα!

ΜΠΗΚΕ Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ...

Μπήκε ο χειμώνας, η αγωνιστική δραστηριότητα έχει ξεκινήσει για τα καλά, μέχρι και τα σίριαλ ξεκίνησαν. Κι επειδή το πιο ενδιαφέρον ελληνικό σίριαλ είναι η Superleague το ΠΙΤΣΑ ΜΠΥΡΑ ΜΠΑΛΑ και επίσημα παίρνει θέση στην πρώτη γραμμή. Οι εκπομπές ξεκίνησαν, το blog ανανεώθηκε, η σκληρή κριτική άρχισε. Μείνετε συντονισμένοι και... ποδοσφαιρόφιλοι...

ΤΟ ΠΙΤΣΑ ΜΠΥΡΑ ΜΠΑΛΑ ΑΛΛΑΖΕΙ...

Το ΠΙΤΣΑ ΜΠΥΡΑ ΜΠΑΛΑ αλλάζει όνομα, στέκι και συνήθειες.
Η αγαπημένη σας εκπομπή βρίσκεται σε αναζήτηση νέου ονόματος, ενώ πλέον συχνάζει στον Δίαυλο Ροδόπης 92.4 κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή 4-6 το απόγευμα. Ακούστε live από το internet στο www.diavlos924.gr και μείνετε συντονισμένοι στο blog για περαιτέρω εξελίξεις....

ΤΥΠΙΚΑ ΧΑΛΚΙΝΟ,ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΟΛΟΧΡΥΣΟ!

Το ποδοσφαιρο ηταν,ειναι και θα ειναι ο βασιλιας των σπορ αλλα οπως και να το κανουμε,ο ορος της εθνικης αγαπημενης ανηκει δικαιωματικα στην μπασκετικη μας ομαδα!Το ευρωμπασκετ τελειωσε χθες στην Πολωνια και μας βρηκε στο τριτο σκαλι του βαθρου!Χαλκινο μεταλλιο λοιπον αλλα η πορεια μας κρινεται απολυτα επιτυχημενη!Καλως η' κακως η εθνικη μας για να φτασει σε αυτο το μεταλλιο στηριχθηκε μονο σε 7-8 παιχτες,εδωσε την μπαγκετα του ηγετη στον Σπανουλη και περιμενε παρα πολλα απο τον υπερηχητικο Σχορτσιανιτη..
Αυτοι οι δυο αποτελεσαν το Α και το Ω της Ελλαδας..Απο κοντα οι τιμιοι Μπουρουσης και Φωτσης αλλα και ο Ζησης που για πρωτη φορα ενιωσε βασικος στην Εθνικη μας ομαδα..
Ο Γιονας Καζλαουσκας δεν ειχε ολα τα εργαλεια που χρειαζοταν για να φτιαξει μια ομαδα γρηγορη και θεαματικη,οπως αλλωστε αρμοζει σε εναν εκπροσωπο της λιθουανικης σχολης!
Παρ' ολα αυτα,το DNA αυτης της ομαδας εκανε την εμφανιση του στα δυσκολα,κυριως στο δραματικο παιχνιδι με τους Τουρκους!Τελικα η πιστη για την νικη και τα guts που δειχνουν στις κρισιμες στιγμες οι παιχτες μας ολα αυτα τα χρονια δεν ειναι επιτευγμα του Γιαννακη αλλα του ειδικου βαρους αυτης της φανελας..
Βεβαια,αναλογο βαρος εχει και η φανελα των Ισπανων που εχει γινει πραγματικος μπελας για την Ελλαδα..Με παιχτες-προσωπικοτητες μας νικησαν μαλλον ευκολα,κατι που επαναλαμβανεται στις τελευταιες διοργανωσεις..Το θετικο ομως ειναι οτι η εθνικη βρισκεται σε ενα μεταβατικο σταδιο και ισως το μεγαλο βημα γινει στο μουντομπασκετ του 2010,στην Τουρκια..Με την επιστροφη των Διαμαντιδη,Παπαλουκα,Βασιλοπουλου και Τσαρτσαρη,την μεγαλυτερη ωριμανση στο παιχνιδι του Περπερογλου και του Πριντεζη και την παρουσια των σοφοτερων Καλαθη και Κουφου,ισως θα πρεπει και η αρμαδα του Γκασολ και της παρεας του να φοβουνται την αποκαθηλωση..

MΙΑ ΑΠ' ΤΑ ΙΔΙΑ

Όπως είναι προφανές από τον τίτλο και από τη φωτογραφία, το παρον άρθρο είναι αφιερωμένο στην εθνική Ελλάδος. Κι όπως φανερώνει o απαισιόδοξος τίτλος μόνος του, εννοώ εκείνη του ποδοσφαίρου, όχι του μπάσκετ. Είναι νομίζω και ελπίζω η τελευταία φορά που γράφω για την εθνική μέχρι να φύγει ο Ρεχάγκελ κι όχι επειδή ο άνθρωπος ξέχασε τη μπάλα στα 70 του. Ούτε τώρα θα έγραφα, απλά πέρυσι το ΠΙΤΣΑ ΜΠΥΡΑ ΜΠΑΛΑ είχε κάνει πρεμιέρα με Ελλάδα και, με βάση την επιτυχία του, δε θέλω να χαλάσει το γούρι...
Η χθεσινή φτηνή ισοπαλία με τη Μολδαβία ήταν λυτρωτική μόνο για τον κύριο Ντε Μπλέκερε. Αποδείχτηκε ότι ήταν απλά το εξιλαστήριο θύμα του ναυαγίου με την Ελβετία. Για όλους τους υπόλοιπους, ήταν καταδικαστική. Καταδικαστική πρώτα πρώτα για τους δημόσιους υπαλλήλους που χτυπάνε κάρτα κάθε δυο μήνες στην ομάδα με τον τίτλο τιμής του ποδοσφαιριστή. Συγκεκριμένα για το Χαριστέα, το Γκέκα, το Τζιόλη. Ελπίζω πλέον να συμφωνούμε ΟΛΟΙ ότι δεν είναι μεγάλο κατόρθωμα για έναν παίκτη να είναι πρώτος σκόρερ της Εθνικής Ελλάδος, ούτε το να βγαίνει πρώτος σκόρερ στη Μπουντεσλίγκα κάποτε με τη Μπόχουμ, ούτε και το να κάνει 5 μήνες τουρισμό με τη μορφή δανεισμού στη Βρέμη. Ειδικά όταν έχει κάνει ό,τι μπρεί για να αποδείξει ότι δεν ξέρει μπάλα. Η δικαιολογία δε ότι τουλάχιστον προσπαθούν δε φτουράει. Ακόμα κι αν τρέχουν όλοι επί 90 λεπτά, είναι ανούσιο από τη στιγμή που δεν είναι μέσα σε καμία φάση.
Καταδικαστική ήταν επίσης η ήττα για το Ρεχάγκελ. Έχω πει χιλιάδες φορές ότι μας έδωσε την υπέρτατη χαρά ενός ευρωπαικού τροπαίου και τον ευχαριστούμε. Αλλά πλέον δεν αξίζει τη θέση του προπονητή της εθνικής. Έχει ξεπεράσει κάθε όριο λογικής με τις επιλογές του τόσο στα πρόσωπα της ενδεκάδας, όσο και στις θέσεις τους (πόσο ακόμα θα βλέπουμε το Χαριστέα δεξί χαφ;). Έχει εξαντλήσει την υπομονή του Έλληνα φιλάθλου με το ανυπόφορο αντιποδόσφαιρο που επιβάλλει στην ομάδα και κυρίως έχει κρατήσει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στάσιμο για 5 ολόκληρα χρόνια. Εξάλλου, είναι πιστεύω φανερό ότι έχει κουραστεί από τη συμπεριφορά του. Ο άνθρωπος δε σηκώνεται από τον πάγκο να φωνάξει και να δώσει οδηγίες, δεν δείχνει να δυσανασχετεί καν με την εικόνα της ομάδας ενώ δεν κάνει πια ούτε το αυτονήτο: δεν ψάχνει για δικαιολογίες. Έτσι βρε αδερφέ, για να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο. Για να πιστέψουμε ότι αυτό που βλέπουμε είναι το κακό πρόσωπο και όχι η ταυτότητα της εθνικής.
Από τη στιγμή λοιπόν που ο coach δε μπορεί να ταρακουνήσει και να εμψυχώσει τους παίκτες, χρειάζεται ανανέωση. Ένα φρέσκο πρόσωπο με όρεξη για δουλειά, που να έχει αντιληφθεί πως τόσο η πάλα, όσο και η ομάδα και οι απαιτήσεις προς αυτήν έχουν αλλάξει. Κάποτε λέγαμε για το Μπάγεβιτς. Τώρα δε βρίσκω ιδανικότερους από τον Τάκη Λεμονή ή το Νίκο Νιόπλια. Ειδικά το δεύτερο, με το σύνολο που έχει χτίσει στη Νέων. Υπάρχει κάποιος που να πιστεύει ότι τόσο ο εν λόγω προπονητής, όσο και οι Νίνης, Κουτσιανικούλης, Ταχτσίδης, Δημούτσος (με την προχθεσινή εμφάνιση) δεν έχουν θέση στην Ανδρών; Ειδικά όσο υπάρχουν οι ηγετικές φιγούρες των Καραγκούνη, Κατσουράνη και Κυργιάκου.
Όπως είπα και παραπάνω, είναι η τελευταία φορά που αναφέρομαι στην εθνική υπό αυτές τις συνθήκες. Είναι απαράεκτο να είναι η εθνική μια ομάδα που απωθεί τους Έλληνες, αντί να τους ενώνει. Και πάνω απ' όλους λυπάμαι τους φανατικούς της ομάδας, τους πελαργούς, που η παρουσία τους στα γήπεδα, και δη στα ξένα, απλά δεν εξηγείται. Εφ' όσον τουλάχιστον δεν παίρνουν τίποτα σκληρό...

ΠΡΟΣΟΧΗ: Το ΠΙΤΣΑ ΜΠΥΡΑ ΜΠΑΛΑ live επιστρέφει προσεχώς! Μείνετε συντονισμένοι...

ΠΑΜΕ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ....

Αν και αργησαμε λιγο,ηρθε η ωρα να σας ευχηθουμε καλη ποδοσφαιρικη χρονια!Αν και ακουγεται περισσοτερο σαν ευχη,παρα σαν εκτιμηση,πιστευω οτι φετος το πρωταθλημα θα μας προσφερει περισσοτερες συγκινησεις απ' οτι αλλες χρονιες..Η αισιοδοξια μου αυτη ισως να πηγαζει και απο τα καινουργια προσωπα της Superleague:Σισε,Μελμπεργκ,Κατσουρανης, Μαρεσκα,Γκρασιαν,Αμπρεου,Νεμεθ,Γκερε'ι'ρο και αρκετοι ακομα που σιγουρα ξεχνω..
Οι εκπληξεις και τα ερωτηματικα δεν ελειψαν φυσικα ουτε απο τα φετινα ροστερ!
Αρχιζοντας απο τον Ολυμπιακο,φαινεται οτι αντι να αποσυρουν τη φανελα του μεγαλου Τζολε μπερδευτηκαν και απεσυραν τη θεση που αγωνιζοταν ολα αυτα τα χρονια..Λογικη εξηγηση για την μη αποκτηση αριστερου χαφ δεν υπαρχει και μενει να δουμε τι θα σκαρφιστει ο Τιμουρ για τα παιχνιδια της Ελλαδας και κυριως της Ευρωπης,οπου φετος η κληρωτιδα χαμογελασε στους ερυθρολευκους!Για μενα,το ζητημα ειναι ποσο θα αντεξει ο Λεντεσμα,μιας και προερχεται απο φουλ σαιζον στην Αργεντινη και αν θα μπορεσει ο Γκαλετι να πετυχει τα γκολ της προηγουμενης χρονιας..Μην απορησετε αν δειτε τον Τοροσιδη να παιρνει θεση σε καποια παιχνιδια στον αξονα του κεντρου..
Ο Παναθηναικος απο την αλλη ενισχυθηκε αρκετα σε κεντρο και επιθεση αλλα στην αμυνα παρακαλαει να του βγουν οι Μπιερσμιρ και Μαρινος για να υπαρχει ισορροπια στις γραμμες.. Για το τριφυλλι υπαρχουν 2 στοιχηματα:αν θα μπορεσει να παρει τα λεγομενα ευκολα ματσακια που περυσι του στερησαν 11 ολοκληρους βαθμους και αν θα μπορεσει να εκμεταλλευτει στο επακρο το πυρηνικο οπλο -λεγε με Σισε-..Γι αυτο μην αποκλεισετε ενδεχομενη ενεργοποιηση του Κλειτον,α λα Δαρλας,καθως ο Βραζιλιανος ειναι ο μονος μαζι με τον Νινη που διαθεται την καθετη πασα..Για μενα κλειδι της επιτυχιας ειναι η αποδοση του Κατσουρανη και η παραγωγικοτητα του Λετο.Πρωτα δειγματα,θετικα!
Η ΑΕΚ ζει ακομα και μετα την αποχωρηση του Κυργιακου!Πολλες οι αποριες καθως η τυχη της θα κριθει απο το αν θα της βγουν παιχτες οπως ο Νεμεθ,ο Αραουχο και ο Λεοναρντο..Κατ' εμε,ο Γιαχιτς θα παρει αμεσως φανελα βασικου και μενει να δουμε αν θα χρησιμοποιειται στο κεντρο της αμυνας η' στα χαφ..
Στον ΠΑΟΚ ισως θα πρεπει να γινει στροφη στα νεαρα παιδια που εχουν διαθεση για μπαλα και οχι για μουρμουρα,οπως ο Κουτσιανικουλης,ο Φωτακης,ο Βιερινια και ο Μουν..Ο αποκλεισμος απο την Ευρωπη ηταν μαχαιρι στην καρδια για την ομαδα του Σαντος,ο οποιος αρχιζει και δεχεται κριτικη απο το απαιτητικο κοινο της Τουμπας..Ολα θα κριθουν απο την αμυντικη λειτουργια των ασπρομαυρων,γι αυτο δινω βαση στην επιστροφη του Κοντρερας..
Ο Αρης εχει το υλικο για να φτασει πολυ ψηλα!Μενει να δουμε πως θα το διαχειριστει ο απειρος Μαζινιο..Σιγουρα θα πρεπει να εξετασουμε κατα ποσον θα καλυφθει εκ των εσω η απωλεια του Γιαχιτς και αν ο Πιτου θα μπορεσει να ανταπεξελθει στις απαιτησεις,μιας και ειναι ο μονος καθαρος αριστερος χαφ..Πειραματα με Κοκε η' Φερναντες δυσκολα θα αποδωσουν..
Κατα τα λοιπα,ο Ηρακλης μπορει να αποτελεσει την εκπληξη της χρονιας,καθως απεκτησε παικτες με προσωπικοτητα σε θεσεις-κλειδια(Λεκι-Ντικα-Νταλα Μπονα)και ο Προτασοφ δειχνει προς το παρον θετικα δειγματα..
Περιμενω σχολια για τις παραπανω ομαδες αλλα και για αλλες που θεωρειτε οτι θα κλεψουν την παρασταση,θετικα η' αρνητικα...

ΠΑΟ vs ΑΤΛΕΤΙΚΟ

Μετα την αγχωτικη προκριση του Παναθηναικου επι της Σπαρτα ολοι πιστευαν στο αστρο του τριφυλλιου στις κληρωσεις,ολοι πιστευαν στο συναπαντημα με την Τιμισοαρα!Τα γελακια και η αισιοδοξια ομως κοπηκαν οταν ακουστηκε το ονομα της Ατλετικο!Της Ατλετικο του Αγκουερο,του Φορλαν,του Μαξι,του Σιμαο η' αν θελετε και του νεου Κασιγιας,του νεαρου Ασενχο..Πραγματικα δεν εχω βρει εναν Παναθηναικο που να μην εχει ''πεθανει'' απο τη στενοχωρια του και που να μην ριχνει δαιμονες στον Πλατινι για το νεο συστημα που φερνει τον αιωνιο αντιπαλο αντιμετωπο με τους Σεριφηδες απο τη Μολδαβια!Αντιθετα,ολοι οι Ολυμπιακοι θεωρουν οτι η Ατλετικο θα κανει παρτυ και ηδη σκεφτονται τα 4,5 εκατ. ευρω που θα παρουν απο τον αποκλεισμο της ετερης ελληνικης ομαδας,μπας και αγορασουν εκεινον τον αριστερο χαφ που ψαχνουν εδω και 2 μηνες!
Θα μου επιτρεψετε ομως να εκφρασω μερικες διαφωνιες μου και να δωσω μια νοτα αισιοδοξιας στους,απογοητευμενους με την μοιρα τους,πρασινους φιλαθλους!Ο Παναθηναικος για μενα εχει ελπιδες!Παιζει απεναντι σε μια ισπανικη ομαδα που εινα ικανη για το καλυτερο και για το χειροτερο..(οποιος ασχολειται με το στοιχημα,σιγουρα καταλαβαινει τι λεω)!Παιζει απεναντι σε μια ομαδα που ειναι πιο ανετοιμη απο αυτον,καθως το παιχνιδι στο ΟΑΚΑ θα ναι το πρωτο επισημο για τους παικτες του Ρεσινο..Οι πιθανοτητες αποκλεισμου για τον Παναθηναικο θα ταν πολυ περισσοτερες αν οι διπλοι αγωνες γινονταν τον Φεβρουαριο,εν μεσω πληρους αγωνιστικης δρασης,οπως συνεβη με τη Βιγιαρεαλ!
Τελος το οτι ο Παναθηναικος θεωρειται το αουτσα'ι'ντερ μπορει να απελευθερωσει τους παιχτες του,καθως κανενας δεν θα τους κατηγορησει αν αποκλειστουν απο την τεταρτη καλυτερη ομαδα της Ισπανιας...Μπορει αυτο περι φαβορι και αουτσα'ι'ντερ να σας ακουγεται κλισε,ομως για την ομαδα του Παναθηναικου,καλως η' κακως,ισχυει 100%..
Θυμιθειτε τα αποτελεσματα του Παναθηναικου την περσινη χρονια στο Μεατσα,στο Μαδριγαλ,την εδρα της Βερντερ η' ακομα και στο Καρα'ι'σκακη..Φερτε τωρα στο νου σας τα εντος εδρας παιχνιδια επι του Εργοτελη,του Αστερα Τριπολης η' του Ηρακλη και την διαφορα στην αποδοση παιχτων σαν τον Βυντρα,τον Ζιλμπερτο και των πρωην πλεον Μαντζιου,Τζιολη και αρκετων αλλων..
Με ολα αυτα θελω να καταληξω στο συμπερασμα οτι ο Παναθηναικος μπορει να κανει την υπερβαση!Δεν ειναι η πρωτη φορα που θα πετυχει κατι αναλογο..Ακομα ομως και αν αποκλειστει η ομαδα εχει χρυση ευκαιρια βασει ροστερ να κανει μια πολυ καλη πορεια στο αναβαθμισμενο Γιουροπα Λιγκ!Και αν και συμφωνω με την αποψη ''αλλο το κυρος του Τσου Λου'',πιστευω οτι οι Παναθηναικοι διψανε κυριως για το πρωταθλημα,που σημειωτεον οδηγει του χρονου σε απευθειας θεση στους ομιλους...
Υ.Γ. Για να τα εχουν καλα με τον εαυτο τους,καλο θα ταν να επαιρναν οι διοικουντες εναν κεντρικο αμυντικο που να μπορει να σηκωσει το βαρος της φανελας του τριφυλλιου.
Υ.Γ. ΙΙ Ισως ο Σισε ετοιμαζει μια εμφανιση αναλογη της αξιας του στα παιχνιδια με Ατλετικο...

ΦΤΟΥ ΚΙ ΑΠ' ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Ξεκίνημα της νέας σαιζόν και η ΠΙΤΣΑ ΜΠΥΡΑ ΜΠΑΛΑ έχει μπει στο στάδιο προετοιμασίας, όπως και όλες οι ομάδες. Σε αντίθεση με αυτές, βέβαια, προσπαθούμε το καλοκαίρι να εμφανιστούμε σοβαρότεροι. Ξεκινάμε με κάποια μικρά και χαλαρά συμπεράσματα για τον Ολυμπιακό με βάση το χθεσινό φιλικό με τη Σιβασπόρ. Για τον Παναθηναϊκό θα πούμε αργότερα, γιατί (εγώ τουλάχιστον) έχω αρκετά ράμματα για τη γούνα του...
Πρώτη εκτίμηση για την ομάδα του Πειραιά είναι ότι ο Κετσπάγια (ή οποιοσδήποτε άλλος αναλάμβανε το συγκεκριμένο πόστο) δεν έχει πολλή δουλειά. Κι αυτό γιατί ο Ολυμπιακός διατήρησε το βασικό του κορμό και τους ηγέτες του, δηλαδή Γκαλέτι, Ντούντου, Ντιόγο και Αβραάμ, κάνοντας ποιοτικές προσθήκες. Τις προσθήκες αυτές τις έκανε δώρο ο Θείος, κι έτσι ο Τιμούρ δεν πονοκεφάλιασε και πολύ. Αυτό βέβαια δεν τον καθιστά άχρηστο ή κακό προπονητή.
Ξεκινάω με τον Μέλμπεργκ, που είναι ένας εξαιρετικός κεντρικός αμυντικός, άψογος στο μαν του μαν. Διαθέτει πολύ καλά σωματικά προσόντα, δηλαδή άλμα, ταχύτητα και δύναμη, ενώ έχει και ικανοποιητική τεχνική ώστε να προωθεί τη μπάλα. Ωστόσο δεν είναι αρκετά ευφυής για να καλύπτει χώρους ή για να υπολογίζει το χώρο που αφήνει πίσω του όταν μαρκάρει. Δεδομένου ότι θα χρειαστεί αρκετές φορές να καλύψει τους επιπόλαιους Ντομί και Λεονάρντο στα αριστερά της άμυνας μπορεί να δημιουργηθεί κενό στο κέντρο της που μόνο ένας αμυντικός με χαρακτηριστικά λίμπερο μπορεί με σιγουριά να καλύψει (βλέπε Άντζα). Καθοριστικό, γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, για τη σωστή αμυντική λειτουργία του γαύρου, δεδομένου και ότι η ομάδα πιέζει ψηλά, θεωρώ το Λεντέσμα και τον ελεύθερο ρόλο του μπροστά από τα στόπερ.
Όσον αφορά τον Αργεντίνο Λύκο, δεν τον λογίζω σα μεταγραφή, αφού παίζει και συμπεριφέρεται σα να μην πέρασε μια μέρα από τότε που έφυγε (ευτυχώς για λίγο) από το Λιμάνι. Μαζί με τον απελευθερωμένο πλέον Ντούντου και το Μαρέσκα συνθέτουν το καλύτερο κέντρο (όσον αφορά τον άξονα) στην Ελλάδα.
Λίγα λόγια για τον Ιταλό. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να περάσει στα ψιλά, λόγω της μη έλευσης Κάλστρομ. Εξάλλου προσωπικά τον θεωρώ ποιοτικότερο. Αν δεν του' χει μείνει κάποιο κουσούρι (ύποπτη η τιμή του για 29χρονο παίκτη με το βιογραφικό του) θα διδάξει τη θέση στην κουλούρα. Κουβαλάει άψογη τεχνική, σηκώνει πολύ το κεφάλι, έχει πολύ καλές τοποθετήσεις και μια αξιοθαύμαστη ποδοσφαιρική κουλτούρα και παιδεία. Η μοναδική ίσως μεταγραφή που σα βάζελο με έκανε να νευριάσω.
Σχετικά με το μεγάλο ερωτηματικό Ντιόγο, το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι σίγουρα δεν είναι παίκτης 10 εκατομμυρίων. Σε καμία περίπτωση δεν τον θεωρώ περιφερειακό επιθετικό. Τον θεωρώ φορ περιοχής που ξέρει πολλή μπάλα, και στην Ελλάδα κάτι τέτοιους έχουμε την τάση να τους τρώμε. Το ότι βγαίνει από την περιοχή και σπάει τη μπάλα είναι κατ' εξοχήν κίνηση σέντερ φορ και δυστυχώς μόνο με άλλον ένα επιθετικό δίπλα του μπορεί να αξιοποιηθεί. Αν δουλέψει στα τελειώματά του, προικισμένος όπως είναι με γερό σώμα και καλή ταχύτητα μπορεί να βγάλει μάτια. Πλάκα πλάκα, ένας Εντού (επειδή υπάρχει και ενδιαφέρον) δε μπορεί να εκμεταλλευτεί τους χώρους που ανοίγει ο Ντιόγο με τη συγκεκριμένη κίνησή του;
Πάντως, η πιο σημαντική προσθήκη που πρέπει να κάνει ο Ολυμπιακός είναι αυτή του αριστερού εξτρέμ. Διότι με τους υπάρχοντες παίκτες δεν αξιοποιείται το μεγαλύτερο προσόν των μέσων: η κάθετη και προωθημένη μπαλιά.
Θα ήθελα να μιλήσω και για τους μικρούς, Σοϊλέδη, Νικλητσιώτη, Γιάννη και Κυργιάκο Παπαδόπουλο, αλλά προτιμώ να τους δω λίγο περισσότερο. Προς στιγμήν πάντως μου δίνουν την εντύπωση ότι είναι επαρκείς σαν δεύτερες επιλογές. Δεύτερες, όχι τελευταίες όπως πέρσι.
Γενικά κλείνοντας, ο Ολυμπιακός αποδεικνύει ότι έχει στο DNA το επιθετικό και δημιουργικό παιχνίδι και την πίεση ψηλά. Η σημαντικότερη κληρονομιά που θα μπορούσε να αφήσει ο Βαλβέρδε. Με καλύτερα εργαλεία πλέον, ο Κετσπάγια μπορεί να ανέβει άλλο ένα σκαλοπάτι. Ας ελπίσουμε ότι θα γίνει σε ευρωπαϊκό έδαφος...

MΑΘΕ ΤΕΧΝΗ ΚΙ ΑΣ' ΤΗΝΑ...

Περί ματαγραφολογίας ο λόγος. Μία συνήθεια αμιγώς ελληνική και καλοκαιρινή που όντως εξελίχθηκε σε τέχνη, γνώρισε δε την άνθισή της τα αμέσως προηγούμενα χρόνια. Όταν η έλευση κάποτε ονομάτων όπως Ζιοβάνι, Καρεμπέ, Ριβάλντο και άλλων έδωσε το δικαίωμα στους αθλητικογράφους να γράφουν ό'τι παπαριά θέλουν σχετικά με υποψήφιους μεταγραφικούς στόχους. Και η συγκεκριμένη τέχνη ωστόσο, όπως και πολλές άλλες, έχει πέσει πλέον σε μαρασμό.
Προφανώς ο κόσμος κουράστηκε. Ακόμη πιο αισιόδοξη είναι η άποψη ότι απέκτησε κρίση. Το πιστεύω, δεδομένου ότι πλέον ο μέσος φίλαθλος έχει έρθει και συνεχίζει να έρχεται σε επαφή με τα πιο εξειδικευμένα κομμάτια των ΠΑΕ που μέχρι πρότινος παρέμεναν στην αφάνεια, όπως ο αριθμός των διαρκείας, τα είδη και τους όρους των συμβολαίων, τις φορολογίες, την ποιότητα των αγωνιστικών και προπονητικών χώρων κ.ά. Επομένως είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς ότι παίκτες όπως ο Ντρέντε, ο Μέτζελντερ, ο Ιακουίντα και πολύ περισσότερο ο Ροναλντίνιο δεν έχουν όυτε έναν λόγο να μετακομίσουν στο Ελλαδιστάν. Ίσως όσοι από αυτούς είναι λίγο μόρτηδες και μπουζουκόβιοι (ποιον εννοεί άραγε;) να το σκεφτόντουσαν, αλλά μόνο πάνω στο μεθύσι... Οπότε το παλιό κόλπο των βαρβάτων ονομάτων στα εξώφυλλα εφημερίδων με γράμματα που μόνο δεν αναβοσβήνουν δεν οδηγεί σε αύξηση των πωλήσεων, ούτε καν στη δημιουργία προσδοκιών. Άσε που είναι και δύσκολο να πληρώνεις κάθε μέρα 1,20 ευρώ για να διαβάζεις τη φαντασίωση του κάθε ρεπόρτερ.
Επίσης αξιοσημείωτο είναι το ότι, ακόμα και τα μεγάλα ονόματα πλέον δεν προκαλούν ρίγη ενθουσισμού, διότι δεν υπάρχουν πλέον σίγουρες μετοχές. Ούτε καν σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το πιο καυτό πουλέν της σεζόν, ο Ντιέγκο πήγε στη Μεγάλη Κυρία ενώ ένας εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών στον πλανήτη μεταγράφηκε στη Ρεάλ. Μεγάλες μεταγραφές που, αντί για ενθουσιασμό, τελικά προκάλεσαν απλή ικανοποίηση. Η ενδεχόμενη δε μετακίνηση και του Ρονάλντο στη Βασίλισσα συγκινεί περισσότερο λόγω της σύγκρισης με τους παλιούς γκαλάκτικος παρά η μεταγραφή αυτή καθεαυτή. Και μιλάμε για μεταγραφές που έχουν ήδη ανακοινωθεί. Απλές εκδηλώσεις ενδιαφέροντος τύπου Σίλβα για Λίβερπουλ, Ίμπρα για Μπάρτσελόνα και Ντρογκμπά για Μίλαν ξεχνιούνται σε δυο μέρες.
Έχει λοιπόν επικρατήσει η κοινή λογική. Υπάρχουν άπειροι λόγοι να μην αποδώσει ένας παίκτης στη νέα του ομάδα, όσο μεγάλο όνομα και να διαθέτει. Είτε επειδή είναι μεγάλος σε ηλικία, είτε γιατί δεν ταιριάζει στον τρόπο παιχνιδιού, είτε γιατί μπορεί να του σπάσουν τα πόδια οι τσουρουκάδες συμπαίκτες του (βλ. Ελλάδα). Συμπεράσματα ασφαλή βγαίνουν μόνο μετά την παρέλαση. Εξάλλου, αν δε βγει μια μεταγραφή στην οποία πιστεύουμε, τρώμε και το δούλεμα της παρέας. Πριν όμως ψάξουμε γιατί δε βγαίνουν οι μεταγραφές, ας ψάξουμε γιατί δε μπορούν καν να έρθουν. Απευθύνομαι κυρίως στους φίλους Παναθηναϊκούς και Αρειανούς, που βλέπουν σιγά σιγά τα σίγουρα ονόματα να χάνονται. Όποιος ξαναδώσει λεφτά για να διαβάσει και να πιστέψει όσα γράφονται καλοκαιριάτικα είναι άξιος της μοίρας του.
Ξεφτίζει η τέχνη της μεταγραφολογίας στις μέρες μας. Αλλά ας μην ξεχνάμε, γίνονται και θαύματα. Ένα μεγάλο όνομα μπορεί να ανοίξει την όρεξη όλων μας επομένως, μάθε τέχνη κι άς τηνα...

ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ

Από τον "μπασκετικό" Σταύρο Τρικοίλη...

Δεν μπορεί να είναι άλλος από τον Παναθηναϊκό μετά και το επιβλητικό triple crown που κατέκτησε την Δευτέρα. Ο Παναθηναϊκός αδιαμφισβήτητα είναι από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη αν όχι η καλύτερη. Αυτό το απέδεικσε και μετά την κατάκτηση του 30ου πρωταθλήματος απέναντι στον Ολυμπιακό.Ας περάσουμε
στον απολογισμό της χρονιάς που πέρασε για τον Παναθηναϊκό που δεν ξεκίνησε όπως θα ήθελε την χρονιά αφού έχασε από το Μαρούσι και είχε δυο ήττες από την Μπαρτσελόνα και στο Παλαού Μπλαουγκράνα αλλά και στο ΟΑΚΑ με αποτέλεσμα να τερματίσει δεύτερος στην regular season της Ευρωλίγκα. Περνάει πρώτος από το top 16 αν και μέχρι την τελευταία αγωνιστική παιζόταν η πρώτη θέση. Στο πρωτάθλημα έρχεται η ήττα από τον Ολυμπιακό και παράλληλα την απώλεια της πρώτης θέσης στο πρωτάθλημα. Αλλά πριν από αυτό είχε προηγηθεί η επεισοδιακή πρόκριση στο final four αφού αναγκάστηκε να δείξει ότι είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη παίρνοντας δυο φορές το ροζ φύλλο αγώνα εκτός έδρας με την Σιένα από την οποία είχε χάσει στον δεύτερο αγώνα μες στο ΟΑΚΑ. Από τότε την συνέχεια την ξέρετε. Αλλά σε αυτό που θέλω να σταθώ είναι οι τελικοί του πρωταθλήματος. Με την υπεροχή του και με δόσεις τύχης αφού απουσίαζε ο Βασιλόπουλος και τραυματίστηκε και ο Παπαλουκάς στην κρισιμότερη περίοδο των playoff αλλά και εύνοια από τους διαιτητές κακά τα ψέματα... και δεν αναφέρομαι μόνο στον πρώτο αγώνα. Αλλά μεταξύ μας ο Παναθηναϊκός είναι απλά καλύτερος. Στην αρχή της χρονιάς η πιο πλήρης ομάδα φαινόταν να είναι ο Ολυμπιακός αλλά αν δούμε καλύτερα τις λύσεις που είχε ο Ολυμπιακός με αυτές του Παναθηναϊκού είναι μακράν καλύτερες. Για παράδειγμα να έχεις στον πάγκο παίκτες όπως ο Διαμαντίδης ο Γιασικεβίτσιους, ο Μπατίστ αλλά και ο Χατζηβρέττας με τον Τσαρτσαρή σε σχέση με τον Έρτσεγκ, τον Πελεκάνο, τον Σχορτσιανίτη σε αυτή την κατάσταση αλλά και του Γκριρ που κατά την γνώμη μου ήταν καταστροφικός για τον Ολυμπιακό και τον Τεόντοσιτς δεν συγκρίνονται. Επίσης ένα μεγάλο πλεονέκτημα του Παναθηναϊκού είναι ότι στις θέσεις των γκαρντ αγωνίζονται playmaker είναι πολύ μεγάλο αβαντάζ το να έχεις τόσους playmaker που να αγωνίζονται εξίσου καλά σε αυτές τις θέσεις. Ας περάσω στον Ολυμπιακό που πέρασε στο final four μετά από τόσα χρόνια και τερματίζοντας στην πρώτη θέση με μόλις μία ήττα στην regular season κάτι που δεν έχει καταφέρει άλλη ομάδα παρ'όλα αυτά το πρόσημο που θα μπει και σε αυτήν την χρονιά είναι αρνητικό. Το ότι δεν κατάφερε να βγει πρωταθλητής παρά το πλεονέκτημα έδρας για αυτήν την αποτυχία θεωρώ κατά 60% υπεύθυνο τον Γιαννάκη που επέμενε σε συγκεκριμένους παίκτες και δεν έψαχνε βαθύτερα στον πάγκο. Εκτός από αυτό θέλω να αναφερθώ στην νοοτροπία του αφού βαρέθηκα να ακούω ότι ήρεμα θα κάτσουμε να συζητήσουμε τα λάθη μας και ότι τα παιδιά έκανα το καλύτερο που μπορούσαν, συγνώμη αλλά εγώ διαφωνώ. Το να κάθεται ο Γκριρ να σου γ...ει όλες τις επιθέσεις για να φτάσει στους 20 πόντους και ο προπονητής αντί να του τρίξει λίγο τα δόντια και να ρίξει κανένα μπινελίκι αν χρειαστεί, κάθεται και τον εμψυχώνει συγγνώμη αλλά θα το ξανακάνει. Τέλος πάντων κατά την γνώμη μου ο πρώτος που πρέπει να φύγει είναι ο Γιαννάκης, δεύτερον ο Γκριρ, τρίτον ο Τεόντοσιτς και δεν είμαι σίγουρος για τον Έρτσεγκ γιατί τον θεωρώ ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην Ευρώπη. Ήδη σύμφωνα με πληροφορίες ο Γκριρ βρίσκεται στην πόρτα της εξόδου όπως και ο Σχορτσιανίτης και υπάρχει περίπτωση να παραχωρηθούν δανεικοί οι Ερτσεγκ και Τεόντοσιτς. Επιπλέον ακούγονται σενάρια για τον Μεσίνα που φεύγει από την ΤΣΣΚΑ και όσον αφορά παίκτες οι πρώτοι που ακούγονται είναι οι Anthony Parker, J R Holden και ο Igor Rakocevic τους θεωρώ εξαιρετικές λύσεις και θέλω σαν τρελός τον Μεσίνα. Ο Παναθηναϊκός έχει ηδη αποκτήσει τους Νικ Καλάθη και Μιλένκο Τέπιτς που θεωρείται ο νέος Διαμαντίδης. Το καλοκαίρι αναμένεται καυτό...για να δούμε.

ANGELS AND DEMONS...

Μην μπερδεύεστε, η συγκεκριμένη ανάρτηση δε θα ασχοληθεί με την ταινία "Illuminati" που πρόσφατα άρχισε να προβάλλεται στις αίθουσες των κινηματογράφων με τον εν λόγω τίτλο. Ωραία ταινιούλα, by the way... Ο τίτλος αναφέρεται στους πρωταγωνιστές του αυριανού ευρωπαϊκού τελικού, Μάντσεστερ Γ. και Μπαρτσελόνα. Στον αγώνα αυτό, όπως και σε μια πολυδιαφημισμένη ταινία, γνωρίζουμε από πριν ποιος είναι ο καλός και ποιος ο κακός. Παρ' όλ' αυτά, θα τον δούμε, όπως συμβαίνει πάντα. Μένει να αποδειχτεί αν θα δικαιωθούμε γι' αυτό...
Κι επειδή σας ψιλομπέρδεψα, εξηγούμαι. Ο αυριανός τελικός έχει πράγματι ορισμένες ενδιαφέρουσες ιδιαιτερότητες. Συμμετέχουν οι δύο καλύτερες ομάδες της ηπείρου και εκπρόσωποι των δύο καλύτερων πρωταθλημάτων της Γηραιάς Αλβιώνας. Δεν έχουν ξανασυναντηθεί ποτέ στο παρελθόν σε τέτοιο τελικό, ενώ έχουν στις τάξεις τους και τους δύο καλύτερους ποδοσφαιριστές της εποχής μας. Ωστόσο, ακόμα πιο ιδιαίτερο είναι ότι υπάρχει εκ των προτέρων νικητής και ηττημένος.
Νικητής φυσικά είναι η ομάδα της Καταλωνίας. Έχει προσφέρει φέτος το πλουσιότερο θέαμα στον πλανήτη, έχοντας κατακτήσει ήδη δύο τίτλους και συνθλίβοντας πραγματικά μεγάλους αντιπάλους, όπως η αιώνια Ρεάλ και η Μπάγερν. Παίρνουμε φαντάζομαι ως δεδομένο πως και στον αυριανό αγώνα, όπως και σε οποιονδήποτε άλλον, θα αρνηθεί πεισματικά να εγκαταλείψει την επιθετική της φιλοσοφία και το ανοικτό ποδόσφαιρο, ενώ βάσει της ποιότητας των παικτών που έχει το θέαμα που θα παρουσιάσει δύσκολα θα πέσει κάτω από το "καλό". Προσθέστε στα παραπάνω ότι βασικό ρόλο θα έχει ο παίκτης που ο καθένας, από τον πλουσιότερο ως το φτωχότερο φίλαθλο θα πλήρωνε ένα εισιτήριο για να τον θαυμάσει και μοιάζει περισσότερο από κάθε άλλον στον ημίθεο Ντιέγκο Μαραντόνα, του οποίου τον διάδοχο ψάχνει ολόκληρος ο πλανήτης επίμονα εδώ και δύο δεκαετίες. Λαμβάνοντας αυτά υπ' όψην, ακόμα και να χάσουν οι Μπλαουγκράνα, όχι μόνο δε θα αποδοκιμαστούν, αλλά θα γίνει λόγος για τη μεγαλύτερη αδικία που θα έχουμε μαρτυρήσει, αφού αξίζουν όσο κανένας άλλος το τρόπαιο. Σεβασμό προφανώς δε θα κερδίσουν, γιατί δε μπορούν να λάβουν περισσότερο απ' όσο ήδη έχουν...
Από την άλλη τώρα, έχουμε τη Μάντσεστερ. Η οποία είναι κάτοχος του τροπαίου και έχει ήδη κάνει το ριπίτ στην Πρέμιερσιπ, δίχως όμως να παίζει εξίσου καλό ποδόσφαιρο με πέρυσι. Η εύνοια της τύχης που πιθανότατα είχε φέτος συνδράμει στην κούραση του ματιού του αντικειμενικού (ή αδιάφορου, αν θέλετε) φιλάθλου. Εξάλλου, αυτό συμβαίνει με όλες τις ομάδες που δημιουργούν μια ανάλογη αυτοκρατορία (Γιουβέντους, Ρεάλ, Λίβερπουλ κλπ). Κάποια στιγμή όλες, δικαίως ή αδίκως, τίθενται σε αμφισβήτηση. Επίσης ο Σερ Άλεξ έχει αποδείξει πως όσο θεαματικό ποδόσφαιρο μπορεί να παίξει η ομάδα του, τόσο καταστροφικό και αποκρουστικό μπορεί να γίνει κυνηγώντας ένα αποτέλεσμα, πόσο μάλλον την κούπα του Champions League. Μην απορήσει κανείς αύριο αν δει τον Ρούνεϋ να παίζει δεξί χαφ ή κάτω από τη σέντρα και τον Παρκ να κυνηγά μπαλιές απελπισίας (το απεύχομαι φυσικά). Με βάση αυτά λοιπόν και το γεγονός ότι ο κόσμος έχει κορεστεί από τους κόκκινους διαβόλους, η ενδεχόμενη ήττα της Μπαρτσελόνα δε θα του κάτσει πολύ καλά (δεν αναφέρομαι φυσικά στους οπαδούς των Εγγλέζων, που είναι και πολυάριθμοι). Eπομένως έχουμε από πριν και τον ηττημένο.
Όλα αυτά, βεβαίως, εφόσον τηρηθούν οι παραπάνω προϋποθέσεις. Γιατί μπορεί κάλλιστα η Γιουνάιτεντ να παίξει ελκυστική μπάλα. Εξαρτάται κατά πολύ από τον Κριστιάνο Ρονάλντο, για τον οποίο έχω να πω το εξής: ο κάτοχος χρυσής μπάλας και σκόρερ 42 γκολ πέρυσι Ρονάλντο δεν έχει θέση σε τούτον τον τελικό και σε κανένα μεγάλο ματς, αφού από όλα απείχε. Ο φετινός όμως ομαδικός, ουσιαστικός και εν τέλει ηγετικός Ρονάλντο έχει και με το παραπάνω.
Angels and demons λοιπόν, ή αλλιώς, ο καλός και ο κακός. Μένει να δούμε ποιος θα είναι ο άσχημος...

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ....

Τα play-off βρισκονται στην κρισιμοτερη καμπη τους και παρ' ολα αυτα ολοι οσοι ασχολουνται με το ποδοσφαιρο στη χωρα μας συζητουν κυριως για τις μεταγραφες που χρειαζονται οι ομαδες!
Ετσι,αν και ειναι αρκετα πρωιμο,θα κανουμε και εμεις μια αναφορα σε ο,τι ενδιαφερον ακουγεται για τις σπουδαιοτερες ομαδες της Superleague!
Στον πρωταθλητη Ολυμπιακο ολοι περιμενουν τον επομενο προπονητη της ομαδας,που συμφωνα με πληροφοριες θα ανακοινωθει την επομενη εβδομαδα απο τον Κοκκαλη και θα ειναι ο Κετσπαγια..Εχοντας συμφωνησει ηδη με Ζαιρι και Παρντο,η ομαδα του λιμανιου φαινεται να στοχευει σε αποκτηση επιθετικου(Μπομπο αντι Κοβασεβιτς),κεντρικου αμυντικου(Εντμιλσον, Λουγκανο,Μποτινελι και πολλοι αλλοι ακουγονται για την θεση που αφησε ο Αντζας)και ενος χαφα που θα πλαισιωνει τον Ντουντου!Αν τελικα ο Λεντεσμα δεν θελησει να επιστρεψει ο Ολυμπιακος εχει προβλημα και σε αυτη τη θεση καθως οι μονες του λυσεις ειναι ο Στολτιδης που φετος ηταν τραυματιας και ο Γιαννακης ο Παπαδοπουλος που αμφιβαλλω αν μπορει να σταθει σαν βασικος σε τετοια ομαδα..Εκτος αυτου,γινονται προσπαθειες να μεινουν οι Ντερμπισαιρ και Λετο στην ομαδα,εστω και ως δανεικοι!Για μενα,καλο θα ηταν να παρουν εκει στο λιμανι και ενα αξιολογο αριστερο μπακ γιατι ο Λεοναρντο δεν εχει πεισει(τον πανε για πουλημα)και η χρονια δεν βγαινει με Ντομι και Μπραβο(που επιστρεφει απο το δανεισμο του)..
Στον πολυμετοχικο ανακοινωθηκε η συνεχιση της συνεργασιας με Τεν Κατε για εναν ακομα χρονο καθως και το υψος του μπατζετ για μεταγραφες που θα ξεπερασει τα 20 εκατ. ευρω..
Μ' ενα τετοιο ποσο ανετα μπορουν να αποκτηθουν πρωτοκλασατοι παιχτες στις θεσεις που ποναει η ομαδα,δηλαδη αυτες του σεντερ μπακ,του αριστερου χαφ και του κεντρικου επιθετικου!Βεβαια αναγκαια ειναι η αποκτηση και ενος δεξιου μπακ και,για μενα,και ενος τερματοφυλακα,μιας και ο Μαριο δεν εμπνεει τη μεγαλυτερη σιγουρια...
Φυσικα πολλα θα εξαρτηθουν απο τις αποχωρησεις καθως ενδεχομενη πωληση του Σιμαο, του Βυντρα η΄ του Μαντζιου θα μεγαλωσει τις αναγκες του τριφυλλιου!Παντως ηδη ακουγονται πολλα ονοματα,μερικα εκ των οποιων αρκετα αξιολογα οπως του Πουιγκρινιε, του Γιοβανοβιτς και του Πιζαρο.
Η ΑΕΚ δεν μπορει να περιμενει πολλα καθως ο Τιγρης δεν διαφαινεται στον οριζοντα οποτε η διοικηση παραμενει ιδια και τα χρηματα ειναι περιορισμενα..Προτιμοτερο ειναι να γινουν προσπαθεις να μεινουν παιχτες οπως ο Μπλανκο,ο Κυργιακος,ο Σαχα και ο Τζιμπουρ και απο κει και περα να αποκτηθουν 2-3 παιχτες νεαροι και εξελιξιμοι που μπορουν να σταθουν στο συστημα του Μπαγεβιτς οπως ο Μακος και ο Καραμπελας,που εχουν ηδη ακουστει..
Στον ΠΑΟΚ,η αποτυχια στα play-off σηματοδοτει ορισμενες εξελιξεις,μιας και φανηκε οτι η ομαδα χρειαζεται καποιες προσθηκες για να δυναμωσει ακομα περισσοτερο..Αν ημουν Ζαγορακης θα εψαχνα για καποιον παρτενερ του Κοντρερας,για εναν αντι-Γκαρσια και εναν φορ που να εκμεταλλευεται τους διαδρομους που ανοιγει ο Μουσλιμοβιτς..Παντως αν οριστικοποιηθει η μετακινηση του Μεσι-Κουτσιανικουλη στον Δικεφαλο θα προκειται για μια πολυ εξυπνη μεταγραφη και ασφαλως θα ναι η πρωτη εντυπωσιακη κινηση του Γκαγκατση,μιας και ο τελευταιος επαιξε μεγαλο ρολο στις διαπραγματευσεις μεταξυ Εργοτελη και ΠΑΟΚ!
Στον ΑΡΗ,το σχημα του Αθανασιαδη υποσχεται πολλα!Και μεταξυ μας,αν ερθουν τελικα παιχτες οπως ο Σμολαρεκ,ο Αμπρεου,ο Ναφτι και αρκετοι αλλοι που ακουγονται,οι κιτρινοι θα πανε για μεγαλα πραγματα του χρονου!Κι ολα αυτα υπο την εποπτεια του Μαζινιο που θα συνεχισει για εναν ακομα χρονο..Βεβαια,πιστευω οτι στον ΑΡΗ θα πρεπει να ενδιαφερθουν και για την αποκτηση ενος πολυ καλου κεντρικου αμυντικου,καθως ο Ρομπερζ,ο Γιαχιτς και ο Λεμπο δεν κανουν τη διαφορα.Επισης,θα ναι πληγμα αν χασουν τον φετινο MVP τους,τον Βιτολο!
Ενα τελευταιο σχολιο εχει να κανει με την πιθανοτητα να επιστρεψουν στη χωρα μας παιχτες οπως ο Σειταριδης,ο Κατσουρανης(ενδιαφερον απο ΠΑΟ),ο Ελευθεροπουλος(μιλαει με Πανιωνιο και ΠΑΣ Γιαννενα)και ο Γκεκας,τον οποιο πουλαει η Λεβερκουζεν και σιγουρα θα ακουστει για τους ελληνικους συλλογους!Προσωπικα,βρισκω θετικη μια τετοια προοπτικη και θεωρω οτι ολοι αυτοι ειναι παιχτες που εχουν λειψει απο το πρωταθλημα μας!

Ο ΠΑΟ ΚΑΙ ΟΙ 10 ΒΑΘΜΟΙ ΔΙΑΦΟΡΑ

Παρακολούθησα απόψε τον αγώνα Παναθηναϊκού - Λάρισας για τα play-off. Έναν αγώνα στον οποίο πήρε λεπτά συμμετοχής αρκετά μεγάλο μέρος από τα 20 εκ. των καλοκαιρινών μεταγραφών, αλλά και της παλιάς φρουράς των πρασίνων. Και δεν τα πήγαν άσχημα. Σχετικά εύκολο το ματς, βέβαια, αλλά με έβαλε σε σκέψεις. Έχει όντως η φετινή ομάδα του ΠΑΟ ποιοτική διαφορά 10 βαθμών από τον Ολυμπιακό;
Ξεκινάω από την άμυνα, και τον πολύ δραστήριο Μουν. Ελλειπέστατος παίκτης, αυστηρά ακατάλληλος για την Ευρώπη. Διαθέτει ωστόσο τρομερή ταχύτητα, καλή σέντρα και αρκετή δύναμη. Σίγουρα δε συγκρίνεται με τον Τόρο, αλλά πραγματικά, πόσα αριστερά χαφ στο πρωτάθλημα (δεδομένου ότι παίζει δεξί μπακ) τον έχουν; Σίγουρα ο Λέτο και ο Ζαιρί, άντε με το ζόρι και ο Ρεγκέιρο και ο Βιειρίνια. Με τις υπόλοιπες ομάδες δε θα έπρεπε να παίζει βασικός για να προσφέρει σημαντική βοήθεια στην ανάπτυξη; Έπειτα, έχουμε το Μάτος. Κατά τη γνώμη μου έναν από τους πιο ολοκληρωμένους αμυντικούς χαφ στην Ελλάδα με ικανοποιητική ταχύτητα, επικίνδυνο σουτ, σωστή μεταβίβαση και άψογες τοποθετήσεις. Γιατί να παραχωρηθεί αυτός το καλοκαίρι και όχι ένας εκ των Ζιλμπέρτο ή Σιμάο που παίζουν στην ίδια θέση με τα ίδια (περιορισμένα) χαρακτηριστικά;
Aνεβαίνοντας λίγο βρίσκω στα δεξιά ένα Νίνη ο οποίος εγκατέλειψε εν μέρει τα άσκοπα τρεξίματα και την έκρηξη που είχε όταν πρωτοεμφανίστηκε για χάρη της ποιότητας, και τα κατάφερε. Διαθέτει πλέον πολύ καλή σέντρα και αρκετά καλή κάθετη πάσα, ενώ συνηθίζει να σηκώνει και το κεφάλι, πράγμα σπάνιο για ποδοσφαιριστή της ηλικίας του (και για Έλληνα ασυζητητί...). Μπορεί θεωρώ να προσφέρει μία αξιόπιστη δημιουργική λύση, ειδικά με έναν μπουκαδόρο αριστερό χαφ απέναντί του, ώστε να υπάρχει ισορροπία.
Υπάρχει ακόμη ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος, με χαρακτηριστικά δυσεύρετα σε Έλληνα παίκτη. Ψηλός και δυνατός, με φοβερή επιτάχυνση και καλή, κοφτή ντρίμπλα αλλά και αξιοπρεπές τελείωμα. Άσε που έχει την όρεξη και τα κότσια να πάρει ενέργειες πάω του όταν κλείνουν οι άμυνες και σφίγγουν οι κώλοι. Ιδανικός συνδυασμός για να παίξει πίσω από έναν ποιοτικό βαρύ φορ. Ο πρωταθλητής Μπελούτσι δηλαδή πόσα παραπάνω μπορεί να κάνει; Δε μπορεί να έπεσαν τόσο έξω οι σκάουτερ της Λίβερπουλ πριν δύο χρόνια και εμείς στην Ελλάδα δικαιολογημένα να τον θεωρούμε άχρηστο.
Δε θα μιλήσω καν για τον Αντρέας Ίβανσιτς, που σε μια ακομπλεξάριστη ομάδα, όπως η ΑΕΚ (που τον ήθελε το Γενάρη) ή ο Ολυμπιακός (που τον ήθελε το καλοκαίρι) θα ήταν πολύτιμος λόγω της τρομερής του ποιότητας.
Επιλέγω όπως βλέπετε να μιλήσω για τους λεγόμενους "αδικημένους" του Παναθηναϊκού, διότι ακούγεται πολύ πως όλοι τους δεν αξίζουν κάτι παραπάνω από μια θέση στον πάγκο. Εγώ θεωρώ πως ένας βάζελος του χρόνου με Μάτος στο κέντρο, Χριστοδουλόπυλο δεύτερο φορ, Νίνη δεξιά θα χρειαστεί ελάχιστες προσθήκες για να πρωταγωνιστήσει. Ουσιαστικά χρειάζεται έναν (ίσως και δύο) κεντρικό αμυντικό, ένα δεξί μπακ, έναν αριστερό εξτρέμ και έναν καθαρόαιμο επιθετικό. ΟΛΟΙ τους όμως θα πρέπει να είναι ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ. Όλα αυτά, βέβαια, με δεδομένο ότι οι υπάρχοντες παίκτες που ανέφερα θα έχουν κάνει σωστή και πλήρη προετοιμασία και θα παραμένουν ενεργοί και συγκεντρωμένοι.
Και κάτι τελευταίο. Από τη στιγμή που αυτοί οι παίκτες διαθέτουν ικανότητες, τελικά ποιος φταίει που δεν τις βγάζουν στο γήπεδο;

ΠΕΡΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ... νο.2

Πριν από λίγο καιρό αναρτήθηκε ένα άρθρο αφιερωμένο στον Αρσέν Βενγκέρ. Επειδή είδα ότι κέντρισε το ενδιαφέρον πολλών, και επειδή είχε γίνει λόγος ότι αξίζει η πορεία του Αλσατού να συγκριθεί με εκείνη του Ζοσέ Μουρίνιο για να διαπιστωθεί αν πρέπει να τους βάζουμε στο ίδιο καζάνι, το κείμενο που διαβάζετε είναι αφιερωμένο στον ξεφωνημένο Πορτογάλο...
Ο Ζοσέ λοιπόν αρχίζει να βγαίνει από το καβούκι του όταν το 2003 κατακτά το κύπελλο ΟΥΕΦΑ και, κατά δεύτερο λόγο, το πρωτάθλημα Πορτογαλίας, από το οποίο η Πόρτο έκανε νηστεία τα προηγούμενα 3 χρόνια. Λες και της βάζει νέφτι λοιπόν και αποδίδοντας αρκετά ελκυστικό ποδόσφαιρο, την επόμενη ακριβώς χρονιά, αφού κάνει το ριπίτ στο πρωτάθλημα στέφεται πρωταθλήτρια Ευρώπης για 2η φορά στην ιστορία της. Γίνεται δε η μοναδική ομάδα που καταφέρνει μέσα σε δύο χρόνια να κατακτήσει ΟΥΕΦΑ και Champions League. Eντυπωσικό επίτευγμα, αλλά όχι εξωπραγματικό. Για 'μένα τουλάχιστον. Κι αυτό γιατί την αξιοθαύμαστη δουλειά του Μουρίνιο θεμελίωσαν τόσο η βαριά φανέλα της Πόρτο όσο και μία άψογη διοίκηση, ικανή στο να ανακαλύπτει λαβράκια αλλά και να αγοράζει, με υποδειγματική επιχειρηματικότητα, οποιονδήποτε παίκτη χρειάζεται. Θέλω να πω με αυτό πως ο Μουρίνιο μπορεί να μην είχε κορυφαίους παίκτες, αλλά είχε πάντοτε στην κατοχή του τα εργαλεία που απαιτούσε για να δουλέψει. Με λίγα λόγια καμία διοίκηση δεν του χάλασε ποτέ χατήρι.
Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα στη μετέπειτα πορεία του. Επέλεξε να εργαστεί σε ομάδες με το υψηλότερο μπάτζετ στην Ευρώπη, την Τσέλσι αρχικά και την Ίντερ τώρα. Ομάδες όπου κάθε καλοκαίρι ξοδεύει γύρω στα 60 εκ. ευρώ αλόγιστα, με τις ευλογίες των προέδρων τους. Σίγουρα ποδοσφαιριστές όπως ο Ντέκο, ο Μανίς, ο Καρβάλιο και ο Φερέιρα ο Μουρίνιο τους ανέδειξε. Σκεφτείτε όμως πόσους κατέστρεψε στις επόμενες ομάδες του! Αρχίζω: Νταφ, Ρόμπεν, Ράιτ-Φίλιπς, Σεφτσένκο, Μαλουντά, Ντελ Όρνο, Tζόε Κόουλ, Κουαρέσμα, Μανσίνι. Θυμηθείτε σε τι κατάσταση βρίσκονταν όλοι αυτοί υπό τις οδηγίες του Πορτογάλου. Ακόμα πιο αρρωστημένο είναι το γεγονός ότι κατάφερε να οδηγήσει στην αφάνεια παίκτες που ο ίδιος ανέδειξε, όπως ο Πάουλο Φερέιρα και ο Μανίς.
Έπειτα πρέπει να παραδεχθούμε ότι του έκατσαν και πολλές συγκυρίες, χωρίς αυτό να μειώνει το έργο και την επιτυχία του. Στην Αγγλία, ας πούμε έτυχε να ανταγωνίζεται μία Μάντσεστερ που βρισκόταν σε μεταβατικό στάδιο, προτού δημιουργήσει το τωρινό σαρωτικό ρόστερ. Στη Λίβερπουλ έπαιζαν παίκτες τύπου Μπίσκαν και Σμίτσερ και η Άρσεναλ είναι πάντα Άρσεναλ. Στην Ιταλία δεν το σχολιάζω καν. Παίζει μόνος απέναντι σε δύο λαβωμένες διεκδικήτριες που τώρα αρχίζουν να ξαναπατούν στα πόδια τους, με τριπλάσιο μπάτζετ. Όσον αφορά τώρα το 2004, αρκεί να αναφέρω ότι ο ΠΑΟ έκανε το double, η Ελλάδα κατέκτησε το Euro, η χώρα μας διοργάνωσε άψογους Ολυμπιακούς Αγώνες και στα ημιτελικά του Champions League βρέθηκαν Λα Κορούνια, Μονακό και η Τσέλσι του Ρανιέρι! Σε όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου η Πόρτο του Μουρίνιο δικαιούταν να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο...
Για το τέλος άφησα το θέαμα. Το ποδόσφαιρο που υπηρετεί. Και επειδή με την φετινή πορεία της Μπαρτσελόνα ξεφύτρωσαν πολλοί ιεραπόστολοι του επιθετικού ποδοσφαίρου, καλώ τους ίδιους να τοποθετηθούν για τον Ζοσέ και το παιχνίδι σκοπιμότητας που εφαρμόζουν όλες ανεξαιρέτως οι ομάδες του.
Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ο Μουρίνιο, όταν τα φώτα σβήνουν, μένει μόνος με τις κούπες του. Είναι το μόνο που έχει, σε αντίθεση με τον Βενγκέρ και την παράδοσή του. Μπορεί πολλοί να τον παραδέχονται, αλλά ελάχιστοι τον θαυμάζουν. Γι' αυτό, προτού τον βάλουμε ανάμεσα στους κορυφαίους προπονητές, ας σκεφτούμε πόσους συναδέλφους του θα αδικήσουμε. Αδιαμφισβήτητα είναι πολύ καλός coach, αλλά όχι και να τον πούμε κορυφαίο, επειδή ο ίδιος βάφτισε τον εαυτό του Special One...

Δεν ξέρω αν το παρατηρείτε, αλλά έχει αρχίσει να περνάει η μπογιά του...

ΚΑΛΗ Η ΕΠΙΘΕΣΗ, ΑΛΛΑ...

Παρακολούθησα χθες με μεγάλη ικανοποίηση τον αγώνα μεταξύ Barcelona και Chelsea και προφανώς δεν έμεινα ασυγκίνητος. Δε διαφωνώ με όσους πανηγύρισαν έξαλλα το γκολ του Ινιέστα στις καθυστερήσεις. Ίσα ίσα, που δεδομένου ότι είμαστε φίλαθλοι πεινασμένοι για θέαμα και καταλαβαίνω και σέβομαι την υποστήριξη προς τους υπερηχητικούς φέτος Μπλαουγκράνα. Διαφωνώ όμως με τους γραφικούς που υποστηρίζουν πως χθες αποδόθηκε δικαιοσύνη.
Διαφωνώ και εκνευρίζομαι διότι λέγεται από άτομα που νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα για τη μπάλα, και ότι το μοναδικό ποδόσφαιρο άξιο θαυμασμού είναι το επιθετικό που αντιπροσωπεύουν οι Καταλανοί. Η συντριπτική πλειοψηφία των ατόμων που παρακολουθούσαν το ματς μαζί μου όχι μόνο υποστήριζαν τη Μπαρτσελόνα, αλλά και έβριζαν την Τσέλσι για τη σφιχτή της αμυντική διάταξη και την πίεση χαμηλά.
Ρε μάγκες, αν είναι τόσο εύκολος αυτός ο τρόπος παιχνιδιού, γιατί δεν τον εφαρμόζουν κι άλλοι; Δεν είναι τυχαίο πως η ομάδα του Λονδίνου ήταν η πρώτη που δεν επέτρεψε στους λεβέντες του Γκουαρντιόλα να σκοράρουν στο Καμπ Νου. Ο Χίντινκ χρειάστηκε, για να το πετύχει, να διαβάσει όλους τους πιθανούς τρόπους ανάπτυξης του αντιπάλου του και να προετοιμάσει τους παίκτες του για καθέναν από αυτούς μέσα σε δύο εβδομάδες. Χρειάστηκε τόσο να κρατήσει τους παίκτες του απόλυτα συγκεντρωμένους, όσο και να βρει τη χρυσή τομή ανάμεσα στη συγκέντρωση και την ορμητικότητα, ώστε να μπαίνουν δυνατά στις φάσεις. Χρειάστηκε να θυσιάσει την επιθετική του γραμμή για να μπλοκάρει την ανάπτυξη των Μπλαουγκράνα, ρισκάροντας ως προς το πότε (και αν) θα προδοθεί από την κούραση, την έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης ή και την ίδια την τύχη, όπως και έγινε.
Εξάλλου, η εικόνα που παρουσίασε η Τσέλσι δεν είναι ο καθιερωμένος τρόπος παιχνιδιού της. Μπορεί να βασίζεται στην αντεπίθεση, αλλά συνήθως πιέζει ψηλότερα και έχει άψογη κυκλοφορία. Απόδειξη η συντριβή που γνώρισε στην έδρα της η Λίβερπουλ. Είναι τεράστιο προσόν για έναν προπονητή και για την ομάδα του να μπορεί να προσαρμόζει τον τρόπο παιχνιδιού του ανάλογα με τον αντίπαλο. Και ο Ολλανδός το κάνει καλύτερα από κάθε άλλον.
Θα σταθώ ιδιαίτερα σε μία φάση. Εκείνη όπου ο Ντρογκμπά, μετά από μία ατελείωτη κούρσα αδειάζει τον αμυντικό της Μπάρτσα και πλασάρει με το αριστερό πάνω στο Βαλντές. Το παληκάρι ξεκινάει από την άμυνα, κοντρολάρει τη μπάλα και σουτάρει. Αντί λοιπόν να χειροκροτήσουν χθες την προσπάθειά του, τον αποδοκιμάζουν και τον φωνάζουν άχρηστο! Μα καλά ρε, είστε σοβαροί;
Tην προσπάθεια που έχει καταβάλει η Τσέλσι την αντιλαμβάνεται κανείς και από τα νεύρα των παικτών στο τέλος του αγώνα. Από το κυνηγητό στον διαιτητή και τις φωνές σε εκείνον και στις κάμερες. Για να φτάσουν σε τέτοιο πρωτοφανή εκνευρισμό παίκτες παγκοσμίας κλάσης, φανταστείτε πόσο έχουν προσπαθήσει και κοπιάσει. Λίγος σεβασμός προς το πρόσωπό τους δε βλάπτει.

Για να μην παρεξηγηθώ, είχα πει πως αν περνούσε η Μπαρτσελόνα θα την χειροκροτούσα και θα την υποστήριζα στον τελικό. Δεν το παίρνω πίσω, μιας και αναμφισβήτητα είναι η καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Απλά γράφω τα παραπάνω, ως δικηγόρος του διαβόλου, για να αποδώσω τα δέοντα σε έναν προπονητή που έχει κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να επαναφέρει την ομάδα του στην κορυφή, μόλις σε 4 μήνες. Ακόμα και όποιος δε γουστάρει το παιχνίδι των Λονδρέζων, πρέπει να παραδεχθεί πως παίζουν την πιο θεαατική άμυνα!

Προς υποψήφιους πρωταθλητές Ευρώπης (σ.σ. Μπαρτσελόνα). Η χθεσινή Μπάρτσα μου θύμισε την περσινή των ημιτελικών με τη Μάντσεστερ. Πολύ φλυαρία αλλά από ουσία τίποτα. Προσοχή μη γίνει κάτι ανάλογο και στον τελικό. Ευτυχώς υπάρχει το μέταλλο του Γκουαρντιόλα που τη συνοδεύει...

Υ.Γ. Πραγματικά, δεν πεθαίνετε να μάθετε τι είπε ο Πέπε στον Χίντινκ εκεί κάπoυ στο 85';

ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ!!!

Too good to be true!Ο Παναθηναικος απεδειξε και στο χθεσινο παιχνιδι με την ΤΣΣΚΑ οτι ειναι η καλυτερη ομαδα της Ευρωπης για 2-3 πολυ απλους λογους:1)γιατι εχει την καλυτερη περιφερεια απο καθε αλλον ευρωπαικο συλλογο με Διαμαντιδη,Σπανουλη,Γιασικεβιτσιους, Νικολας, 2)γιατι διαθετει στις ταξεις του μια απο τις μεγαλυτερες ελπιδες του ευπωπαικου μπασκετ,τον Πεκοβιτς και 3)γιατι πολυ απλα την ομαδα αυτη προπονει ο mr 7 Ευρωλιγκες, Ζελικο Ομπραντοβιτς!
Η αρμαδα του Ζελικο ξεκινησε εκπληκτικα στον χθεσινο τελικο και,εχοντας φοβερη αποδοση σε αμυνα και επιθεση,προηγηθηκε στο ημιχρονο με 48-28!Πραγματικα σε αυτο το διαστημα δεν υπηρξε υστερησας για το τριφυλλι,που χτυπησε τοσο μεσα απο την ρακετα οσο και απο την περιφερεια,με το εκπληκτικο ποσοστο στα τριποντα!(8/14)
Στο δευτερο ημιχρονο ολοι περιμεναμε την αντιδραση της ''αρκουδας'' και δυστυχως μας δικαιωσε....Η αμυνα της βραχυκυκλωσε τον Παναθηναικο και το ξυπνημα των Λανγκτον και Σμοντις στο τριτο δεκαλεπτο και στις αρχες του τεταρτου εφερε ενα σερι 17-0 για την ΤΣΣΚΑ!
Καπου εκει η ελληνικη ομαδα αντεδρασε και με τριποντη βομβα του Φωτση εμεινε σε αποσταση ασφαλειας..Στα τελευταια λεπτα ο Παναθηναικος βρηκε στηριγματα απο τον Περπερογλου και τον Σπανουλη αλλα ο Σισκαουσκας γυρισε παλι το παιχνιδι μονος του...
Η καταληξη του τελικου ειναι γνωστη!Ο Σισκα,εχοντας πανω του κολλημενο τον Νικολας, αστοχησε στο τελευταιο τριποντο και το σκορ εμεινε καρφωμενο στο 73-71!
Το 5ο ειναι γεγονος! MVP του final-4 ο Βασιλης Σπανουλης,μιας και στα δυο παιχνιδια ηταν σταθερος και ειχε κρυο αιμα οταν η μπαλα εκαιγε!Βεβαια,μια απο τις εικονες που θα μου μεινουν ηταν η εκπληκτικη ασσιστ του Διαμαντιδη!Οχι στα 40 λεπτα του τελικου αλλα στην απονομη,οταν παρεδωσε την κουπα στον εμβληματικο αρχηγο,Φραγκισκο Αλβερτη,ο οποιος κλεινει με τον καλυτερο τροπο την καριερα του!!
Ειναι φυσικο οτι ολοι οι φιλαθλοι του Παναθηναικου πλεουν σε πελαγη ευτυχιας αν και το οικοδομημα των αδερφων Γιαννακοπουλων τους εβαλε σε οικονομικους μπελαδες,μιας και ολοι θα πρεπει να αποκτησουν την καινουργια φανελα με το 5ο αστερι!!!
Υ.Γ. Περαστικα στον κυριο Παπαλουκα που,μετα τις 2 ηττες της ομαδας του,γευτηκε αλλη μια στον τελικο,μιας και οπως δηλωσε υποστηριζε την ΤΣΣΚΑ..Θεωρω οτι αυτη η δηλωση οταν βγαινει απο το στομα του αρχηγου του Ολυμπιακου και κυριως της Εθνικης Ελλαδας ειναι τουλαχιστον ατυχης...Κριμα,γιατι οι σπουδαιοι αθλητες πρεπει να ειναι και σπουδαιοι χαρακτηρες...

ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ (με κόκκινες αποχρώσεις)

AΠΟ ΤΟΝ "ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΟ" ΣΤΑΥΡΟ ΤΡΙΚΟΙΛΗ...

Χθες παρακολουθήσαμε έναν ημιτελικό που αποτέλεσε πραγματικά διαφήμιση του Ελληνικού αλλά και του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Κατ'αρχάς συγχαρητήρια και στις δυο ομάδες που έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και μας χάρισαν ένα τόσο ωραίο θέαμα. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με τον νικητή Παναθηναϊκό, που αν μπορούσαν να υπάρξουν φαβορί σίγουρα θα ήταν ο πρωταθλητής Ελλάδας. Ας περάσουμε όμως στον τρόπο με τον οποίο ο Παναθηναϊκός πήρε την πρόκρισή για τον τελικό της Ευεωλίγκας. Στην επίθεση ο Παναθηναϊκός πέρασε υπερβολικά πολλές φορές για τον τρόπο που παίζει την μπάλα στην ρακέτα αφού ξέρουμε ότι είναι μια καθαρά περιφερειακή ομάδα. Στην ρακέτα λοιπόν ο κύριος αποδέκτης ήταν ο Νικολα Πέκοβιτς που πραγματικά έκανε ότι ήθελε την άμυνά του Παναθηναϊκού αφού δεν υπήρχε παίκτης που μπορούσε να συγκριθεί μαζί του όσον αναφορά στην δύναμη που έχει ο Μαυροβούνιος σέντερ. Μόνο ο Μπουρούσης μπορούσε να κάμψει λίγο την αντίστασή του αλλά όχι στο επιθυμητό επίπεδο. Ο Σπανούλης έδωσε σημαντική βοήθεια στον Παναθηναϊκό αφού πέτυχε 18 πόντους αλλά χωρίς να φανεί ιδιαίτερα όπως πάντα. Ο Μπατίστ ήταν ο δεύτερος καλύτερος ψηλός του Παναθηναϊκού πετυχαίνοντας 19 πόντους αλλά σκοράροντας έπειτα από ανεπιτυχείς προσπάθειες των παικτών του Ολυμπιακού να καθαρίσουν την φάση. Η αιχμή του δόρατος όμως για τον Παναθηναϊκό ήταν ο Γιασικεβίτσιους. Ο Λιθουανός πέτυχε 20 πόντους με 66% ευστοχία στα τρίποντα σκοράροντας σε 4 από τα 6 που επιχείρησε και μοιράζοντας εξαιρετικές ασίστ που ήταν έτοιμα καλάθια, εκτέλεσε στην κυριολεξία τον Ολυμπιακό. Στην άμυνά οι πράσινοι ήταν ικανοποιητικότατοι (ασχέτως τους 82 πόντους που δέχτηκαν) και αυτό το κατάφεραν πιέζοντας συνέχεια την μπάλα ψηλά με αποτέλεσμα τα pick 'n 'roll του Ολυμπιακού να δημιουργούνται μακριά από το καλάθι των πρασίνων με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν παίκτες μέσα στην ρακέτα για να γίνονται οι τελικοί αποδέκτες της μπάλας και να σκοράρουν. Ένα μείον για τον Παναθηναϊκό ειναι ο Μήτσος αφού τελείωσε τον ημιτελικό άποντος αλλά και ο Νίκολας που δεν βοήθησε τον Παναθηναϊκό καθόλου.


Ας περάσουμε τώρα στον ηττημένο Ολυμπιακό που παρ'όλη την ατυχία του έκανε ένα εξαιρετικό ματς και του άξιζε κάτι παραπάνω από ένα απλό χειροκρότημα.Γιατί είναι άτυχος ο Ολυμπιακός? Πρώτον, έλειπε ο Βασιλόπουλος ο οποίος δεν ξεπέρασε το πρόβλημα που είχε με την μέση του και θα ήταν μια πολύ σημαντική παρουσία στον ημιτελικό αφού όλοι ξέρουμε ποσό προικισμένος παίκτης είναι(μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό) και ειδικά στην άμυνα. Έτσι αν ήταν έτοιμος να παίξει θα μπορούσε σχετικά εύκολα να περιορίσει τον Γιασικεβίτσιους αφού έχει φέρει εις πέρας και δυσκολότερες αποστολές όπως για παράδειγμα αυτήν με τον Ρακόσεβιτς. Δεύτερον η << απουσία του Μπουρούση >>. Καλά θα μου πείτε τρελός είναι αυτός αφού ο Μπουρούσης έπαιζε, ναι αλλά αγωνιζόταν με 40 πυρετό που <<του έκοψε τα ποδιά >> αφού τις τελευταίες εβδομάδες κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις στο πρωτάθλημα και επίσης να μην ξεχνάμε και το ότι είναι ο πρώτος σκόρερ του Ολυμπιακού και ο πρώτος ριμπάουντερ. Σε ένα άλλο θέμα που θέλω να διαφωνήσω με τον κ.Γιαννάκη είναι το ότι κράτησε εκτός δωδεκάδας τον Σχορτσιανίτη. Λογικό για πολλούς να τον κρατήσει έξω αφού δεν έχει φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο. Ναι αλλά μήπως κ.Γιαννάκη όταν αποφασίζατε να τον τιμωρήσετε θα έπρεπε να σκεφτείτε την βοήθεια που θα μπορούσε να προσφέρει αυτός ο παίκτης? Για παράδειγμα, θα μπορούσε να αναλάβει το μαρκάρισμα του Πέκοβιτς αφού έχει περισσότερη δύναμη από τον Μαυροβούνιο και θα μπορούσε να τον περιορίσει σημαντικά αλλά και στην επίθεση θα μπορούσε να φορτώσει τους παίκτες του Παναθηναϊκού με φάουλ. Να πούμε όμως πως έπαιξε ο Ολυμπιακός. Στην επίθεση το πρώτο ημίχρονο κυρίως ήταν ο Γκριρ. Ο Αμερικανός σκόραρε 18 πόντους αλλά όσο καλός ήταν στο πρώτο μέρος τόσο άφαντος ήταν στο δεύτερο και ήταν και αυτός που έκρινε αρνητικά την τελευταία επίθεση καθώς δεν πάσαρε εγκαίρως στον Μπουρούση πού βρισκόταν μόνος του μέσα στο καλάθι του Παναθηναϊκού και όταν το έκανε ήταν πια αργά αφού τον είχαν κλείσει. Στην άμυνα ήταν σχετικά καλός αφού αποφάσισε να παίξει ανοικτά κάτι που δεν μας έχει συνηθίσει. Ο <<Δράκος>> επέλεξε μια ζώνη προσαρμοσμένη σε man to man με στόχο την κάλυψη χώρων και αυτό έφερε αποτέλεσμα στο τρίτο δεκάλεπτο. Θέλω να σταθώ όμως στη πολύ καλή προσπάθεια που έκανε ο Τσίλντρες που σημείωσε 11 πόντους και έδωσε σημαντικές λύσεις στην επίθεση και είμαι άκρως ικανοποιημένος από την πρώτη του χρονιά στην Ελλάδα αφού ήρθε από μια χώρα που το είδος μπάσκετ που παίζεται εκεί δεν έχει καμιά σχέση με το μπάσκετ που παίζεται εδώ και στον Ολυμπιακό κάνει πολύ καλή δουλειά. Επίσης να αναφερθώ και στον Παπαλουκά καθώς περίμενα περισσότερα από αυτόν αφού σε κάθε φάιναλ φορ που έχει συμμετάσχει έχει βγει MVP και είναι και ο πιο έμπειρος παίκτης σε τέτοιες διοργανώσεις όπως και ο Βούισιτς που ναι μεν έβαλε 14 πόντους αλλά τους πέτυχε σε κάποια ξεσπάσματα που είχε κατά την διάρκεια του ματς. Αυτόν που θεωρώ ότι είναι η καρδιά αυτής της ομάδας είναι ο Μπουρούσαρος που παρ'ότι αγωνιζόταν με πυρετό κατάφερε να πετύχει 10 πόντους και πραγματικά ήταν υπεραρκετοί για'μένα. Ο επόμενος στόχος που απέμεινε για τον Ολυμπιακό είναι το πρωτάθλημα και είναι πιο εφικτό αφού έχει προβάδισμα έδρας αλλά έχει αύριο το μικρό τελικό που για εμένα δεν έχει νόημα αλλά...


Καλή επιτυχία στον Παναθηναϊκό να φέρει άλλο ένα Ευρωπαϊκό τρόπαιο στην Ελλάδα και στον Ολυμπιακό να φύγει από το Βερολίνο με ένα μετάλλιο!

ΠΕΡΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ...

Άπειρες φορές έχω βρεθεί σε συζήτηση για το ποιοι είναι οι καλύτεροι προπονητές του καιρού μας, μια κουβέντα που τροφοδοτείται συνήθως ανάλογα με το τι συμβαίνει στο Champions League. Μια τέτοια συζήτηση επιχειρώ να ανοίξω σήμερα, με σημείο αναφοράς δύο τεχνικούς: τον Αρσέν Βενγκέρ, λόγω της εντυπωσιακής πορείας της Άρσεναλ στην Ευρώπη και το Ζοσέ Μουρίνιο, επειδή είναι... αυτός που είναι τέλος πάντων. Δεν επιλέγω τυχαία αυτούς τους δύο. Είναι αμφότεροι δύο πετυχημένοι προπονητές που τους λείπει το κάτι παραπάνω, αλλά με εντελώς διαφορετική προσέγγιση για το ποδόσφαιρο. Καμία σχέση όμως!
Κατ' αρχάς, καλό είναι να ξεκαθαρίσω τα κριτήρια επιτυχίας που θέτω για έναν προπονητή, και είναι τρία. Οι κούπες που έχουν σηκώσει, η διάρκειά τους και η παράδοση που έχουν πιθανόν δημιουργήσει. Γι' αυτό και στην κορυφή για 'μένα είναι οι εξής: Μαρσέλο Λίππι, Φάμπιο Καπέλο και Άλεξ Φέργκιουσον. Ο αλλενατόρε Λίππι έχει κερδίσει 16 τίτλους, όπως και ο Καπέλο. Ο μεν πρώτος εφήρμοσε υποδειγματικά το 4-4-2 και συνέδεσε το όνομά του με την κυριαρχία της Γιουβέντους τη δεκαετία του '90. Ο δεύτερος κέρδισε τίτλους με όλες τις ομάδες που ανέλαβε, βγάζοντας κάποιες, όπως τη Μίλαν και τη Ρόμα από απογοητευτικές περιόδους. Η πειθαρχημένη του άμυνα δε και το κυνικό του παιχνίδι έγινε για μια περίοδο μόδα, και να τον μιμηθούν προσπάθησαν πολλοί. Εκτός αυτού, δημιούργησε και τη δυναστεία των Ολλανδών στο Μιλάνο, που έγραψε η ιστορία. Για τον Σερ Άλεξ δε μπορώ να πω πολλά. 44 τρόπαια, 3 γενιές ποδοσφαιριστών, απολαυστικό ποδόσφαιρο. Και μετά σιωπή...
Κάπου εδώ έρχεται να χωθεί ο Αλσατός, και το ερώτημα είναι αν τα καταφέρνει. Η γενική εντύπωση που μου μένει από το Βενγκέρ είναι ότι μπορούσε να είναι ο κορυφαίος, αλλά δεν ήθελε. Ξεκίνησε από μία Μονακό με πολλά χρήματα και μεγάλους παίκτες και τα πήγε ικανοποιητικά. Αλλά το παραμύθι σαφώς ξεκινά στο Νησί. Όπου εν έτει 1996 αναλαμβάνει μία από τις πιο αμυντικές ομάδες, την Άρσεναλ και καταφέρνει μέσα σε δύο χρόνια να αλλάξει τη φιλοσοφία της σηκώνοντας την κούπα και σπάζοντας την παντοκρατορία της Μάντσεστερ, που είχε καταντήσει σπαστική. Δεν κατάφερε ωστόσο να αλλάξει τη νοοτροπία των κανονιέρηδων μόνο, αλλά ολόκληρης της Αγγλίας, αφού τη θέση του παιχνιδιού με τις σέντρες και τις κεφαλιές πήρε το στρωτό ποδόσφαιρο με τη μπάλα χαμηλά. Δεν είναι πιστεύω τυχαίο το γεγονός πως η έκρηξη της Μάντσεστερ, όταν πήρε το Τσου Λου το '99, έγινε μετά το πρωτάθλημα της Άρσεναλ. Το επίπεδο ανέβηκε, και οι διάβολοι έπρεπε να ακολουθήσουν. Φυσικά το έκαναν και με το παραπάνω. Μεγάλη κουβέντα αυτό που θα πω, αλλά το ότι η Πρέμιερ Λιγκ είναι το πιο εμπορικό πρωτάθλημα στον κόσμο ίσως το χρωστάει στον Αλσατό περισσότερο απ' όσο νομίζουμε...
Στα χρόνια αυτά στο Λονδίνο, έχει παρουσιάσει κατά καιρούς το πιο θεαματικό οδόσφαιρο από κάθε άλλον, ανέδειξε άπειρους παίκτες, αλλά διαχειρίστηκε και δύσκολους χαρακτήρες, όπως ο Βιειρά και ο Μπέργκαμπ. Και πάντα έπαιζε την ίδια φοβερή μπάλα είτε με μέσο όρο ηλικίας τα 20 είτα τα 30. Θα μου πει κάποιος, αφού είναι τόσο άψογος, γιατί δεν τον βάζεις στους κορυφαίους;
Γιατί ποτέ δεν κατάφερε να επιβληθεί, απαντώ. Διότι έκανε χατίρια σε μία διοίκηση που κρεμόταν από τα καμπανέλια του, χάνοντας άδικα μία χρυσή γενιά ποδοσφαιριστών. Αλλά ούτε και τους παίκτες του κατάφερε να πείσει να μην εγκαταλείψουν το πλοίο για τα φράγκα, λες και σιγόνταρε τη στάση των διοικούντων. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι δεν κατάφερε να επιβληθεί στον εαυτό του. Ποτέ δεν άλλαξε την επιθετική του φιλοσοφία για χάρη του αποτελέσματος. Και αυτό, όσο ρομαντικό είναι, είναι και αφελές και καμιά φορά ζημιογόνο.
Πάντως για τους παραπάνω λόγους ο Βενγκέρ λογικά θα μείνει στην Ιστορία. Δίχως πολλές κούπες, αλλά με μία τεράστια κληρονομιά. Kληρονομιά που δημιούργησε ο ίδιος, χωρίς να του τη μεταβιβάσουν, και χωρίς να του δώσουν τα λεφτά που πήραν άλλοι για να το κάνουν. Το επόμενο άρθρο θα είναι αφιερωμένο στο Μουρίνιο, με την ίδια ερώτηση: θα τον θυμόμαστε μετά από 20 χρόνια;

Κάτι τελευταίο για τον Αρσέν Βενγκέρ. Φανταστείτε να είχε έρθει στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό, με τη λογική να θυσιάζει κούπες για χάρη του ποδοσφαίρου. Ο ίδιος θα είχε φύγει σαν αποτυχημένος, στην Αγγλία θα κάνανε ακόμα γιόμες και το ιταλικό θα ήταν ακόμα το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Σα να δημοσιεύεις τα ιστορικά αρχεία του Βατικανού είναι!

ΠΟΙΟΤΗΤΑ vs ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ......

Το χθεσινο παιχνιδι αναμεσα στην Μπαρτσελονα και την Τσελσι αφησε ανοιχτους λογαριασμους καθως το 0-0 ειναι ενα πονηρο σκορ που δεν δινει σε καποια ομαδα το προβαδισμα...
Η Καταλανικη ομαδα δεν ειχε χθες σε καλη μερα 2 απο τα αστερια της,τον Μεσι και τον Ανρι, με αποτελεσμα οι περισσοτερες επιθεσεις τις να μενουν ημιτελεις...Με βαση τις ευκαιριες του αγωνα δικαιουται τη νικη αλλα οταν βρεθηκε μπροστα απο το τερμα ο Τσεχ και η ατυχια κρατησαν το μηδεν...Η ουσια ειναι οτι η ποιοτικοτερη ομαδα στον κοσμο δεν μπορεσε να πετυχει καποιο γκολ και πλεον στην Αγγλια θα αγωνιστει με τους ορους της Τσελσι...Εξαλλου,ολες οι ομαδες δυσκολευονται στο νησι λογω του γρηγορου ρυθμου και της δυναμης,δυο στοιχεια που χαρακτηριζουν τους αγγλικους συλλογους..Το προβλημα μεγαλωνει για το συγκροτημα του Γκουαρντιολα απο τη στιγμη που οι Μαρκες και Πουγιολ δεν θα αγωνιστουν στο δευτερο παιχνιδι και ο μοναδικος σεντερ μπακ που εχει μεινει για να παιξει διπλα στον Πικε ειναι ο Κασερες.Παντως δεν αποκλειεται να δουμε στο κεντρο της αμυνας τον Τουρε η' τον Αμπινταλ..
Απο την αλλη πλευρα,ο Γκους Χιντινγκ καταφερε ακομα εναν αθλο:να εμποδισει για πρωτη φορα φετος την Μπαρτσελονα να σημειωσει γκολ στο Καμπ Νου..Για να πετυχει κατι τετοιο παρεταξε την ομαδα του με συστημα 4-5-1 και βασικο του μελημα την αλληλοκαλυψη και την μειωση των κενων χωρων..Σε αυτον τον τομεα οι παικτες του πηραν αριστα καθως ανεκοψαν πολλες καθετες πασες και επαιξαν με μεγαλη επιτυχια το τεχνητο οφσαιντ..Ο Ολλανδος ηθελε να διαφυλαξει τα νωτα του και αν του παρουσιαζοταν η ευκαιρια να σκοραρει στην αντεπιθεση,οπως πηγε να συμβει με το χαμενο τετ α τετ του Ντρογκμπα απο το λαθος του Μαρκες..Παντως η Τσελσι θα μπορουσε να εχει μεγαλυτερη κατοχη μπαλας και να μην δεχεται τετοια πιεση αν βρισκοταν σε καλυτερη μερα ο Λαμπαρντ και ο Μπαλακ..
Παντως,αποδεικνυεται οτι υπαρχουν παιχνιδια που ακομα και οι ομαδες top-class,οπως η Τσελσι,παιζουν με μεγαλη σκοπιμοτητα και αναλαμβανουν τον ρολο του καταστροφεα στον βωμο του αποτελεσματος...Το χθεσινο παιχνιδι μπορει να αποτελεσει ενα καλο μαθημα για οσους κατηγορουν ελληνικους συλλογους πως στην Ευπωπη παιζουν αντιποδοσφαιρο..

ΑΡΗ, ΑΡΗ, ΑΡΗ... (δικό σας)...

Οφείλω να παραδεχθώ, ότι η παρέα των Αρειανών που έχω στην Κομοτηνή μου έχει ανοίξει τα μάτια πολλές φορές, μου έχει δώσει ιδέες και τελικά έχει καταφέρει να με πείσει ότι τα σκουλήκια αγαπούν πολύ την ομάδα τους. Σε τέτοιο σημείο, που μαλώνουν μεταξύ τους για να αποδείξουν ότι ο ένας είναι πιο Αρειανός από τον άλλο. Μια τέτοια διαμάχη έχει ξεσπάσει κατά τη γνώμη μου και στην ΠΑΕ. Αγαπούν όλοι υπερβολικά την ομάδα, αλλά δεν ξέρουν πώς να το δείξουν...
Δεδομένου ότι ο Άρης έκλεισε αποτυχημένα μία ούτως ή άλλως αποτυχημένη χρονιά, προσπαθώ να επιρρίψω ευθύνες. Όχι επειδή έχω καμία εμπάθεια, αλλά επειδή ο Άρης μετά την επιστροφή του στα σαλόνια ήταν υπόδειγμα ομάδας, όπως είναι τώρα ο ΠΑΟΚ (αυτό πονάει λίγο, πράγματι). Αρχικά έχουν ευθύνη οι παίκτες, που όλοι μα όλοι έμειναν μακριά από τον καλό τους εαυτό. Δεν είναι τυχαίο το ότι φέτος δεν ακούγεται μεταγραφικό ενδιαφέρον για κανένα παίκτη, ακριβώς επειδή ουδείς διακρίθηκε. Ο Κόκε το έριξε στο τζόγο και στα τυροπιτάκια, οι μισοί είχαν ψυχολογικά ενώ οι άλλοι μισοί ήταν για μήνες τραυματίες. Αλλά αυτά συμβαίνουν σε όλες τις ομάδες, και πρέπει να έχουν στο δυναμικό τους τα κατάλληλα πρόσωπα για να τα αντιμετωπίσουν. Για τα προβλήματα χαρακτήρα χρειάζεται είτε ένας καλός προπονητής, είτε ένας καλός τιμ μάνατζερ, είτε ένας παίκτης-σημαία, για να βοηθήσει τους παίκτες να τα ξεπεράσουν και να φέρει ηρεμία στα αποδυτήρια (στα ξένα κλαμπ συγκαταλέγεται και ειδικός ψυχολόγος, αλλά δεν έχω τέτοια απαίτηση από ελληνικό σωματείο...). Ο Άρης δεν είχε τίποτα από τα παραπάνω, ενώ όσον αφορά τους πολλούς τραυματισμούς, που προφανώς οφείλονται στην τραγική προετοιμασία και στην κακή εξωγηπεδική ζωή, αφήνω τους φίλους Αρειανούς να αποφασίσουν ποιος φταίει: ο Ερνάντεθ, οι παίκτες ή ο Σκόρδας που άφησε την ομάδα χωρίς προπονητή Ιούλιο μήνα;
Όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, προσωπικά θεωρώ ότι η ομάδα υπερεκτιμήθηκε. Κι αυτό γιατί ο κόουτς δεν έχτισε πάνω στην περσινή και δοκιμασμένη ταυτότητα του Άρη, αλλά προσπάθησε να παίξει ποδόσφαιρο πιο εκλεπτυσμένο, που το ρόστερ δεν "το είχε". Το έκανε και ο Ερνάντεθ και ο Μαζίνιο, ενώ θεωρώ ότι μαζί με την ταυτότητα, ο Άρης έχασε και το μέταλλό του. Έπειτα σειρά έχουν οι μεταγραφές, ο Θεός να τις κάνει. Το γεγονός πως όλες ήταν αποτυχημένες δε νομίζω ότι αμφισβητείται από κανένα. Ξεκαθαρίζω σε αυτό το σημείο ότι θεωρώ το Βιτόλο πολύ καλό παίκτη, αλλά είναι δανεικός, γι' αυτό και δεν τον συγκαταλέγω στις πετυχημένες μεταγραφές, ενώ το γεγονός ότι κάποιοι παίκτες όπως ο Ρομπέρζ έχουν δείξει δυνατότητες για το μέλλον δε σημαίνει ότι βοήθησαν φέτος. Γνωρίζοντας ότι τον πρώτο λόγο σε αυτόν τον τομέα τον είχε ο Σκόρδας, οφείλω να τον κράξω γιατί πολύ απλά δεν είναι στις αρμοδιότητές του. Αν δε έχωνε τη μύτη του στις μεταγραφικές κινήσεις για να ελέγξει τα επικίνδυνα οικονομικά του συλλόγου, ας απαντήσει στο πώς προέκυψε το χρέος που βγήκε στη φόρα πρόσφατα. Κι επειδή δε μου αρέσει μόνο να κατηγορώ, έχω πει επανηλειμμένα πως ο Άρης θα έπρεπε να στραφεί πολύ περισσότερο στην εγχώρια αγορά, γιατί όχι και στη ΄Β Εθνική για παίκτες, κυρίως το Γενάρη. Ο Καούνος είναι ένα καλό παράδειγμα.
Τέλος, θέλω να πω πως φέτος οι διοικητικές επιλογές του Άρη ξεπέρασαν τα όρια της λογικής. Δε μπορώ να καταλάβω πώς απολύεται ένας προπονητής μεσούσης της περιόδου για να γίνει τεχνικός διευθυντής, και στη θέση του έρχεται ένας τεχνικός διευθυντής για να γίνει προπονητής. Πιθανότατα ο Μαζίνιο να έχει τα φόντα να γίνει αξιοπρεπέστατος κόουτς. Δε χρειάζεται να το ανακαλύψει στον Άρη. Υπενθυμίζω κιόλας πως Ερνάντεθ και Ουζουνίδης είχαν παράλληλες πορείες όταν έφυγε ο πρώτος. Ο δεύτερος στηρίχθηκε και συνέχισε και τη συνέχεια την ξέρουμε.
Καταλήγω στο ότι ο Άρης δεν έμεινε εκτός Ευρώπης λόγω της διαιτησίας στο ΟΣΦΠ - ΑΡΗΣ, ούτε λόγω της χάρης του γαύρου στην ΑΕΛ. Αν θέλουμε να ανακαλύψουμε το γιατί, μπορούμε να κοιτάξουμε στα ματς με Ξάνθη, Αστέρα και Λεβαδειακό, και γενικά σε όλους τους αγώνες που η ομάδα έπρεπε να σεβαστεί το βάρος της φανέλας και να σηκώσει κεφάλι. Με εξαίρεση τον Ολυμπιακό, φέτος δε το έκανε ποτέ. Και με βάση τα εσωτερικά της ομάδας, δύσκολα θα το ξανακάνει. Ελπίζω για το αντίθετο. Ας δοθεί προσοχή στο θέμα προπονητή το καλοκαίρι, Λίνεν και Δώνης είναι ελεύθεροι...

Επειδή με βάση τον πρόλογο αλλού το πηγαίνω, εξηγούμαι: για τον Άρη είπαμε, για το Σκόρδα όχι. Αφού έρχονται εκλογές, θα τον αναλάβουμε για τα καλά οσονούπω. Το θέμα με τον οδοντίατρο είναι ότι λόγω της διαμάχης βγαίνουν στη φόρα πολλά, που ούτε οι ίδιοι οι Αρειανοί δε μπορούσαν να διανοηθούν...

TI MOY EMEINE...

Η κανονικη διαρκεια της Superleague τελειωσε χθες και τωρα που γινεται ο απολογισμος δεν μπορω παρα να σημειωσω 2-3 πραγματακια που ξεχωρισα απο τη φετινη χρονια...
1)το 12ο του Ολυμπιακου σε 13 χρονια δεν ειναι απο μονο του ειδηση...Αξιοπροσεκτο ειναι μονο το οτι εξασφαλισε τον τιτλο πολυ νωρις,ηδη απο τον Δεκεμβρη.
2)εκπληξη της χρονιας θεωρω την παρουσια του ΠΑΟΚ που μετα απο 31 χρονια αναδειχθηκε δευτερος,αν και πρεπει να υπερασπιστει αυτη του τη θεση και στα play-off!
3)θα κρατησω επισης το γεγονος οτι ο ΠΑΟ αν και εμεινε 10 βαθμους πισω απο τον Ολυμπιακο δεν εχασε σε κανενα ντερμπι,πλην της 1ης αγωνιστικης με την ΑΕΚ,και οτι στο τελειωμα του πρωταθληματος εχει την καλυτερη επιθεση..
4)το ματς που ξεχωρισα ειναι αυτο αναμεσα στην ΑΕΚ και τον Ολυμπιακο γιατι ειδαμε για πρωτη φορα μετα απο χρονια ενα πολυ ανοιχτο ντερμπι,που πραγματικα σε καθηλωνε στον καναπε σου..
5)δεν θα μιλησω για MVP του πρωταθληματος αλλα θα σταθω στον Κουτσιανικουλη,ενα παιδι που απεδειξε πως μπορει να αποτελεσει το μελλον του ελληνικου ποδοσφαιρου..
6)τελος,ο υποβιβασμος του ΟΦΗ μετα απο 33 χρονια συνεχους παρουσιας στην Α' Εθνικη ειναι ενα γεγονος που απο μονο του δεν σε αφηνει αδιαφορο...

ΣΑΛΠΙΓΓΙΔΗΣ (ΑΠΛΑ)...

Άγιες μέρες εκείνες που διανύσαμε, και στα πλαίσια της νηστείας κάναμε αποτοξίνωση και από το εθιστικό τούτο blog. Αλλά επιστρέφουμε δριμύτεροι (και λίγο πρησμένοι) να κράξουμε την ελληνική πραγματικότητα. Θα ξεκινήσω με το θέμα των ημερών, τη συνάντηση και το διάλογο του Δημήτρη Σαλπιγγίδη με οπαδούς της ομάδας του ΠΑΟΚ σε καφετέρια της Πολίχνης. Φίλοι Παοκτσήδες, καλός χρυσός ο ΠΑΟΚ, ο οποίος συνεχώς ανεβαίνει και για τον οποίο τη συμπάθειά μου δεν έκρυψα ποτέ. Αξιοπρόσεκτη η φετινή πορεία, αλλά θεωρώ ότι επειδή υπάρχει και μία τάση να χαϊδεύετε τα γένια σας (και δεδομένου ότι για αρκετά χρόνια ζούσατε σε ροζ συννεφάκια), προφανώς υπάρχουν δημοσιεύματα που επιχειρούν να εκμεταλλευτούν αυτή τη νοοτροπία.
Ξεκινάω λίγο ανάποδα. Πιστεύω πως ο Σαλπιγγίδης, παρ' όλο που αδιαμφισβήτητα είναι Παοκτσής, ουδέποτε δήλωσε ότι θέλει να επιστρέψει στον ΠΑΟΚ. Ούτε στη διοίκηση του Ζαγοράκη, ούτε και στους οπαδούς. Δεν είναι λογικό ένας παίκτης στην πιο παραγωγική ηλικία να θέλει να αφήσει το δεύτερο μεγαλύτερο σύλλογο της χώρας για να κατέβει έστω κι ένα σκαλοπάτι (που δεν είναι ένα, γιατί το Champions League από το UEFA απέχουν όχι ένα σκαλοπάτι, αλλά μια σκάλα ολόκληρη). Ειδικά όταν πριν από 9 μήνες δεχόταν πρόταση από την κυπελλούχο του ΟΥΕΦΑ Ζενίτ ύψους 7 εκ., κι όταν στην παρούσα φάση είναι ο πρώτος σκόρερ του Παναθηναικού και ο πιο φορμαρισμένος παίκτης του. Στο κάτω κάτω, ο Σάλπι που αποτέλεσε πολύ καυτό όνομα όταν πήρε το δρόμο για Αθήνα αλλά και αργότερα, ξέρει πολύ καλά πώς να χειριστεί τόσο τους οπαδούς, όσο και τους δημοσιογράφους. Γιατί ο παλιός είναι αλλιώς. Λέει μόνο αυτά που πρέπει, όχι αυτά που θέλει... Εννοώ, ότι ακόμα κι αν είπε ότι θέλει να επιστρέψει στους Παοκτσήδες εκείνη τη μέρα, το έκανε απλά για να κατευνάσει τα πνεύματα, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Επειδή όμως Έλληνες είμαστε και γουστάρουμε την παπαρολογία, ας δεχθούμε ότι θέλει να επιστρέψει (για να είμαστε και καλυμμένοι σε παν ενδεχόμενο). Αρχίζει μία τεράστια συζήτηση για το αν θα πρέπει να γυρίσει στην ομάδα που αγαπάει, και υπό ποιες προϋποθέσεις. Τη συζήτηση αυτή παρακολουθώ στενά τις τελευταίες μέρες μέσα από τις ιστοσελίδες των φανατικών του ΠΑΟΚ, και παραδέχομαι ότι πολύ γουστάρω.
Βασική προϋπόθεση που θέτουν οι οπαδοί για να επιστρέψει ο Σάλπι, είναι να ζητήσει δημόσια συγγνώμη από το λαό του ΠΑΟΚ. Αφ' ενός για το ότι παρ' όλο που συγκεντρώθηκαν 130.000 ευρώ για να πληρωθεί εκείνος τα άρπαξε και έφυγε, αφ' ετέρου διότι αγνόησε τους περίπου 1.000 Παοκτσήδες που είχαν μαζευτεί στο Ελ. Βενιζέλος και τη σκαπούλαρε από την πίσω πόρτα.
Όσον αφορά το πρώτο, προσωπικά θεωρώ ότι με τα 130 χιλιάρικα που μάζεψαν οι οπαδοί, δεν πλήρωσαν το Σαλπιγγίδη, αλλά το Γούμενο. Ο πρόεδρος χρωστούσε τα λεφτά, τα οποία τα είχε δουλέψει και με το παραπάνω ο παίκτης, και αυτός όφειλε να τα δώσει. Με το να μαζευτούν από τον κόσμο, ήταν σα να άνοιγαν οι ίδιοι οι οπαδοί τη χούφτα του Γούμενου και να τη γέμιζαν με ρευστό. Χειρότερο ακόμα το κάνει ακριβώς το ότι πολλοί πλήρωσαν από το υστέρημά τους. Γιατί τα λεφτά αυτά τα ζήτησαν πίσω τα Παόκια από το Σάλπι, και όχι από τον πρόεδρο, που είχε βάλει 1,8 εκ. στην τσέπη από την πώληση του παίκτη; Για να μιλάμε και απλά, τι διαφορετικό θα είχε κάνει οποιοσδήποτε ποδοσφαιριστής του κόσμου, από το να εισπράξει απλά τα δεδουλευμένα του; Στην τελική, τι θα κάναμε όλοι μας σε αυτή τη θέση; Ειδικά όταν ο πρόεδρος (ο Θεός να τον κάνει) της ομάδας για την οποία αγωνιζόμαστε και που αγαπάμε μας έλεγε ότι πρέπει να φύγουμε για να σωθεί ο σύλλογος;
Σχετικά τώρα με το δεύτερο, το περιστατικό στο αεροδρόμιο, ήταν απολύτως λογικό. Γιατί μπορεί πολλοί οπαδοί, ακόμα και οργανωμένοι, να υποστηρίζουν ότι ήθελαν μόνο να μιλήσουν στον παίκτη. Δέχομαι ότι το εννούν. Υπήρχαν όμως και πολλοί με πιο άγριες διαθέσεις, που το χέρι τους θα όπλιζε λόγω της τρομερής παραφιλολογίας εκείνης της περιόδου, αλλά κυρίως λόγω της λατρείας τους γι' αυτόν τον παίκτη. Ο Σαλπιγγίδης, όπως κάθε άνθρωπος, όφειλε να προστατεύσει τον εαυτό του, και αυτό έκανε.
Με βάση τα παραπάνω, δεν υπάρχει λόγος να μην επιστρέψει ο Σαλπιγγίδης στον ΠΑΟΚ, και όσα ειπώθηκαν νερό κι αλάτι. Βάζοντας στη ζυγαριά το γεγονός ότι ο Σάλπι είναι ο πιο φιλότιμος και ένας από τους κορυφαίους Έλληνες παίκτες του πρωυαθλήματος σταθερά όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και ένας εκ των κορυφαίων σκόρερ, η πλάστιγγα γέρνει υπέρ του επαναπατρισμού. Όχι πως θέλει κανείς να τον διώξει από τον ΠΑΟ, αλλά λέμε τώρα...

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ...

Και τωρα που εσφιξαν τα γαλατα,η Μπαρτσελονα,η Μαντσεστερ,η Τσελσι και η Αρσεναλ περασαν στα ημιτελικα...
Μετα τα παιχνιδια που διεξηχθησαν μεσοβδομαδα,αποδειχτηκε οτι οσο περνουν τα χρονια,τοσο λιγοτερες ειναι οι πιθανοτητες να δουμε καποια εκπληξη στο θεμο του Champions League!
Και αναφερομαι φυσικα στην Πορτο που μετα το πρωτο παιχνιδι,ολοι πιστεψαμε οτι βρισκοταν κοντα στο θαυμα!Ομως,οι πρωταθλητες Ευρωπης απεδειξαν οτι παραμενουν πολυ καλη ομαδα!
Πετυχαν απο νωρις το γκολ που χρειαζονταν με τον Κριστιανο και οι γηπεδουχοι περιοριστηκαν σε ρολο κομπαρσου...Πειστικη εμφανιση για τη Μαντσεστερ που δικαια εφυγε νικητρια απο το Ντραγκαο,με το προσφιλες της 1-0!
Στον ημιτελικο,θα συναντησουν τα μωρα του Αρσεν Βενγκερ!Τωρα που γυρισαν οι Φαμπρεγκας και Αντεμπαγιορ,η ομαδα του Αλσατου ειναι ικανη για πολυ μεγαλα πραγματα...Φαν Περσι,
Γουολκοτ,Σανια,Ντιαμπι και οι υπολοιποι δειχνουν ετοιμοι να φτιαξουν την επομενη μεγαλη Αρσεναλ..
Η Μπαρτσελονα απλα αρνειται να χασει ακομα και οταν παιζει χωρις να καιγεται για το αποτελεσμα..Αρκει να δει κανεις το γκολ του Κειτα επι της Μπαγερν για να καταλαβει οτι η ομαδα της Καταλωνιας παιζει το θεαματικοτερο ποδοσφαιρο αυτη τη στιγμη...Ειναι ισως η μοναδικη ομαδα που θα μπορουσε να κοντραρει τη φετινη χρονια τις αγγλικες ομαδες!
Αφηνω για το τελος το ματς της δεκαετιας..Γι αυτο το παιχνιδι θα μιλησουμε αναλυτικοτερα σε αλλο αρθρο..Περιληπτικα,εγω συμπερανα 2 πραγματακια..Απο τη μια,η Λιβερπουλ εχει κερδισει το σεβασμο ολων των φιλαθλων γιατι αποδεδειγμενα εχει πολυ βαρια φανελα και απο την αλλη η Τσελσι συνδυαζει τον αγγλικο τροπο ποδοσφαιρου με την φιλοσοφια του Χιντινγκ...Περισσοτερα προσεχως...

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ: ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ...

Δεδομένου ότι και πάλι ένεκα Champions League ξεκουράστηκαν τα ματάκια μας με μπάλα και επειδή θεωρώ ότι την προηγούμενη βδομάδα αναλύσαμε επαρκώς τις 8 κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, παίρνοντας τροφή από το τελευταίο άρθρο του Νίκου θέλω να προσπαθήσω να διαχωρίσω τα είδη ποδοσφαίρου που παρακολουθύμε. Αλλά ακόμα περισσότερο, θέλω να προτείνω τρόπους να το ευχαριστιόμαστε λίγο παραπάνω. Σχηματίζοντας μια πρώτη εικόνα, υπάρχουν δύο είδη ποδοσφαίρου. Από τη μία το απλό και ρομαντικό, ένα παραμύθι στο οποίο πρωταγωνιστούν κάτι συμπαθητικοί τύποι που τις αφίσες τους τις κολλάνε στα δωμάτιά τους τα παιδάκια. Αλλά και το παρασκηνιακό, που είναι ένα παραμύθι για μεγάλους, και κυρίως για Έλληνες...
Ξεκινώντας από το δεύτερο, που είναι και η αδυναμία μου, οφείλω να παραδεχθώ ότι έχουν βγει στη δημοσιότητα πάρα πολλά σκάνδαλα παγκοσμίως που έχουν απομυθοποιήσει τη μεγάλη μας καψούρα (τη μπάλα). Τόσα, που δε μπορώ παρά να δώσω δίκιο σε όσους δεν ασχολούνται με ομάδες, παίκτες και προπονητές αλλά με διαιτητές και παράγοντες. Απλά θυμηθείτε: οι κασέτες σχετικά με την παράγκα του Ολυμπιακού βγήκαν στη φόρα από τον τιτανομέγιστο Μάκη. Άπειροι παράγοντες έχουν βρεθεί πίσω από της φυλακής τα σίδερα (που βεβαίως είναι για τους λεβέντες) για ξέπλυμα χρήματος και λοιπές άλλες δραστηριότητες. Η μεγαλύτερη πορεία ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη το 1971 ήτανε μαγκιά της χούντας, ενώ η Βασίλισσα της Ευρώπης δημιουργήθηκε από τα κανόνια (τα αληθινά, όχι αυτά ανάμεσα στα πόδια) του δικτάτορα Φράνκο. Η πρωταθλήτρια ομάδα (Juventus) της πρωταθλήτριας κόσμου Ιταλίας υποβιβάστηκε για στημένα ματς, ενώ ο προπονητής της Μαρσέλο Λίπι και ο Μπουφόν κατηγορήθηκαν ότι στοιχημάτιζαν παράνομα σε αγώνες της ομάδας τους. Και εννοείται έκαναν και τα κουμάντα τους και μέσα στο γήπεδο... Η West Ham είχε αγοράσει τους Τέβεζ και Μασκεράνο από εταιρεία που δεν υπήρχε, ενώ ο πιο high profile ιδιοκτήτης ποδοσφαιρικής ομάδας, ο Αμπράμοβιτς, είναι γέννημα-θρέμμα της Μαφίας. Ακόμη, πόσα χρέη έχουν χαριστεί, και πόσα βήματα προόδου έχουν χρεωθεί άδικα; Για τις μεταγραφές δε, περισσότερο λόγο έχουν οι πρέσβεις των ξένων κρατών και οι manager παρά οι παίκες και οι ομάδες. Τελειώνω με την κορυφαία στιγμή του ελληνικού ποδοσφαίρου, το 2004. Πώς έγινε να πάρει ο ΠΑΟ πρωτάθλημα έπειτα από 7 χρόνια, στην πρώτη χρονιά της Ν.Δ. στην κυβέρνηση; Πώς έγινε να πάρει η Ελλάδα Euro τη χρονιά που διοργάνωνε Ολυμπιακούς Αγώνες; Πώς γίνεται την ίδια χρονιά να παίρνει η άσημη Πόρτο το Champions League και να τραβάμε τα μαλλιά μας. Στο κάτω κάτω, πώς γίνεται τόσα χρόνια να παίρνει ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα και να πηγαίνει ο ΠΑΟ καλά στην Ευρώπη; Μήπως με αυτήν την κατάσταση βολεύονται πολλοί, και κυρίως οι μεγαλοπαράγοντες; Γενικά, στις παραπάνω γραμμές προφανώς μαζεύεται υπερβολική βρωμιά για να κολλάμε εμείς στο σηματάκι που βρίσκεται πάνω αριστερά στη φανέλα. Σωστά;

Λάθος. Γιατί για κάθε σκάνδαλο, για κάθε υποχθόνια συμφωνία και για κάθε παιχνίδι εξουσίας υπάρχουν οι τριπλάσιες στιγμές του ποδοσφαίρου που ενεργοποιούν το τελευταίο άφθαρτο κοινό γνώρισμα όλων των λαών: το συναίσθημα. Ή ορθότερα, τα συναισθήματα. Όταν μας μάλωσαν οι γονείς μας (πριν γίνουμε ολόκληρα γαϊδούρια) ήταν η προτελευταία φορά που κλάψαμε. Η τελευταία ήταν μετά από έναν οδυνηρό αποκλεισμό της ομάδας μας. Το κλάμα του Ρονάλντο όταν έχασε το Euro από την Ελλάδα, του Τέρυ όταν έχασε πέρυσι το τελευταίο πέναλτι στον τελικό ή του Λάμπαρντ όταν αφιέρωσε ένα γκολ στη μητέρα του που πρόσφατα είχε χάσει δεν εξαγοράζεται από κανένα χρηματικό ποσό. H αγωνία και ο ενθουσιασμός που συνοδεύουν ένα ματς, αλλά και οι ατελείωτες ώρες που περνάμε με την παρέα και τη φραπεδιά μας έπειτα από αυτό όχι μόνο δεν πωλούνται, δεν ανταλλάσονται καν. Η εικόνα των αντίπαλων αλλά παρ'όλ'αυτά αγκαλιασμένων οπαδών στις διεθνείς διοργανώσεις είναι εικόνες ανεκτίμητης αξίας. Το γεγονός ότι τα πιτσιρίκια που παίζουν μπάλα στην αυλή φοράνε τη φανέλα του Μέσσι, του Ντελ Πιέρο, του Κακά και όλων των άλλων κορυφαίων παικτών δεν οφείλεται στους manager τους, αλλά στο αστείρευτο ταλέντο τους. Στην τελική, όσα λεφτά κι αν πέφτουν κάτω από το τραπέζι για έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, ένα δύσκολο γκολ θα είναι πάντα καθηλωτικό, μία όμορφη ντρίμπλα θα είναι πάντα θεαματική, και ο ιδρώτας των παικτών δε μπορεί να είναι ψεύτικος.
Το ποδόσφαιρο είναι ένα παραμύθι για μικρά και μεγάλα παιδιά. Και όπως κάθε παραμύθι πρέπει να έχει καλούς και κακούς, ιππότες και τέρατα. Το αν θα είναι ενδιαφέρον και αν θα έχει ωραίο τέλος, εξαρτάται από το πρόσωπο και τον τρόπο που θα το διηγηθεί. Σέβομαι και εκείνους που στα παραμύθια υποστηρίζουν τους κακούς, και εκείνους που στο ποδόσφαιρο γουστάρουν το παρασκήνιο. Απλά δεν πρόκειται να το εφαρμόσω. Προτείνω να μην το κάνει κανείς, γιατί χάνει την ουσία.

Υ.Γ.: Ρίξτε μια ματιά στο μπόμπιρα της φωτογραφίας. Φανταστείτε να του λέγατε ότι τον κακό το λύκο για να φάει την Κοκκινοσκουφίτσα τον πλήρωσε η γιαγιά της ...

ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!!!

Αυτο θα πει ξευτιλα.....Να ποιο ειναι το ελληνικο πρωταθλημα κυριοι!
Ο Ολυμπιακος εχασε μεσα στην εδρα του,για πρωτη φορα φετος,απο τη Λαρισα!Μονο η θεσσαλικη ομδα ειχε βαθμολογικο ενδιαφερον..
Ο Αρης εφερε διπλο στο ΟΑΚΑ επι της ΑΕΚ μετα απο 20 χρονια...Στην πραγματικοτητα μονο οι Θεσσαλονικεις καιγονταν για το τριποντο..
Ο ΠΑΟΚ απεδρασε με το διπλο απο την Ξανθη,επειτα απο μια πολυ ασχημη παραδοση..Φυσικα,οι θρακιωτες ηταν παντελως αδιαφοροι..
Στην Κομοτηνη,η ομαδα που επιζητουσε εστω 1 βαθμο,ο Λεβαδειακος,νικησε ανετα 3-1 τον Πανθρακικο και σωθηκε και μαθηματικα..
Νομιζω οτι τα σχολια περιττεουν...Ειμαι πολυ καχυποπτος για να πιστευω οτι ολα αυτα τα αποτελεσματα ειναι προιον της τυχης και οτι δεν υπαρχουν γκριζες ζωνες...
Αν και ειναι χιλιοειπωμενο,θα το επαναλαβω για μια ακομη φορα...Εχουμε το πρωταθλημα που μας αξιζει...Τιποτα λιγοτερο,τιποτα περισσοτερο..
Και του χρονου....

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΕΜΠΟΡΙΚΟΣ...

Γυρνώντας στα πάτρια εδάφη, έπειτα από ένα χορταστικό πέρασμα από τα γήπεδα των 8 καλύτερων της Ευρώπης, πρέπει σίγουρα να γίνει λόγος για το θέμα των ημερών: την παραμονή Βαλβέρδε. Σ' αυτούς τους μήνες που κανουμε την εκπομπή, έχω μπει αρκετά στη λογική του αθλητικογράφου (μένει να το επιβεβαιώσετε εσείς που διαβάζετε βέβαια). Τι πρέπει να λέγεται, τι πρέπει να λέγεται με τρόπο και τι καθόλου. Και επίσης, τι ¨πουλάει¨ περισσότερο, ώστε νά 'χουμε να λέμε οι καφροπαρέες. Με βάση τη σύντομη εμπειρία που έχω αποκομίσει λοιπόν, συμπαραίνω ότι ο γαύρος φέτος για τα ελληνικά δεδομένα δεν πουλάει.
Εξηγούμαι: ο Ολυμπιακός μετά τον αποκλεισμό από την Ανόρθωση έκανε επαγγελματική πρόοδο. Ο Μήτρογλου έχασε εναντίον των Κυπρίων ένα κρίσιμο πέναλτι. Τη θέση του δεν την έχασε. Ο προπονητής τον στήριξε και παρέμεινε στα πλάνα, παίρνοντας και σεβαστές ευκαιρίες. Ούτε καψώνια, ούτε πρόστιμα, ούτε τίποτα. Καμία τροφή για σχόλια. Φτάνουμε μήνα Δεκέμβρη. Η ομάδα του Πειραιά βγάζει μάτια με τριάρες και τεσσάρες, ενώ ουσιαστικά έχει κατακτήσει ήδη το πρωτάθλημα. Και μάλιστα με τόσους βαθμούς διαφορά, που δεν τίθεται θέμα σύγκρισης με το αντίπαλον δέος Παναθηναϊκό. Έτσι ρε αδερφέ, να γίνεται καζούρα. Ούτε στη διαιτησία δε μπορούμε να τα ρίξουμε, παρ' όλο που υπάρχουν σ' αυτήν μελανά σημεία.
Μετά πάμε στους παίκτες. Όλοι θυμόμαστε πως τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού είναι πολύπαθα. Από τον Ανατολάκη μέχρι τον Καστίγιο, όλοι είχαν τις κόντρες τους με τους εκάστοτε προπονητές. Φέτος τίποτα. Έχει στην αρχή της σαιζόν λίγα νεύρα ο Κοβάσεβιτς, του περνάνε (κι αν δεν κάνω λάθος ζήτησε και συγγνώμη). Πλακώνεται ο Λέτο με τον coach στην προπόνηση, και σε δυο βδομάδες όλα μέλι γάλα, ο δε Αργεντινός βασικός και αναντικατάστατος πλέον στον Πειραιά. Έπειτα έρχεται ο Βαλβέρδε. Του προσφέρουν νέο συμβόλαιο και τους γραάφει στα cohones του. Χωρίς να έχει συμφωνήσει, έρχεται και η αποτυχία στο UEFA. Κι αντί να ζητήσει ο Κόκκαλης το κεφάλι του σε πιατέλα, κάνει υπομονή! Το τελευταίο χτύπημα ήρθε σήμερα. Πάνω που παρ' όλα τα παραπάνω ο Βαλβέρδε έπαιζε κρυφτούλι, στη σημερινή συνάντηση με τον πρόεδρο φαίνονται να τα βρήκαν για ένα ακόμη χρόνο.
Ο λαός χρειάζεται σπέκουλα κύριοι, και ο Ολυμπιακός αλλά κυρίως ο Κόκκαλης το είχε ψωμοτύρι. Γιατί ξηγέται έτσι; Πώς θα πουλήσουν οι φυλλάδες, πως θα κάνουμε εκπομπή; Με τι καρδιά θα πάρει ο Νικολακόπουλος τέσσερις μήνες διακοπές; Έρχεται καλοκαίρι για μεταγραφές. Ας μην κινηθούμε στα ίδια...

ΕΙΔΑΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΠΑΛΑ... Νο.2

Προημιτελικών συνέχεια χθες το βράδυ για το Champions League, με αγώνες πολύ πιο εμπορικούς από εκείνους της Τρίτης, αλλά και πιο θεαματικούς. Έπειτα από αυτό το ποδοσφαιρικό διήμερο, μπορούμε να πούμε ότι μπαίνουμε στην τελική ευθεία της νηστείας (Μεγάλη Εβδομάδα) πραγματικά χορτασμένοι.
Θα ξεκινήσω από το βρετανικό εμφύλιο, που για 'μένα αποτέλεσε και τη μεγαλύτερη έκπληξη των 8. Η Λίβερπουλ έχει αποδείξει πολλές φορές ότι διαθέτει βαριά φανέλα στην Ευρώπη, επιτρέποντάς μας να ελπίζουμε ότι το ποδόσφαιρο παραμένει ρομαντικό. Ειδικά όταν συνοδεύεται με έναν από τους κορυφαίους προπονητές της ηπείρου σε θέματα τακτικής, μπορεί να προσφέρει μεγάλες συγκινήσεις. Αποκορύφωμα ο τελικός του 2005. Η φανέλα αυτή χθες έμεινε στη ντουλάπα. Σαφώς έγιναν πολλά λάθη από τον Μπενίτεθ, ο οποίος υποτίμησε τον αντίπαλό του, σίγουρα επηρεασμένος από την εικόνα του στο νησί. Μία Τσέλσι μακριά (πλέον όχι τόσο) από τη διεκδίκηση της Premier League σίγουρα δεν εμπνέει σεβασμό, πολύ περισσότερο φόβο. Μετά την τεσσάρα στη Ρεάλ ήταν λογικό οι παίκτες να πάρουν αέρα, αλλά το πρώτο λάθος του Ισπανού ήταν ότι δεν τον έκοψε. Επίσης, οι μεταγραφές του Μπενίτεθ (ο οποίος είναι από τους λίγους τεχνικούς που έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο στα μεταγραφικα) δείχνουν, παρά το κόστος τους, ότι δεν μπορούν νε παρέχουν επαρκή κάλυψη στους βασικούς. Robbie Keane, N' Gog, Babel, Lucas, ακόμα και Skrtel και Agger όταν έρχονται από τον πάγκο δεν πείθουν συνήθως, όπως και χθες. Αξιοπρόσεκτο επίσης είναι ότι ο Ράφα επιμένει πα΄ντοτε στην άμυνα ζώνης. Αποτελεσματική τις περισσότερες φορές, αλλά με ένα βασικό μειονέκτημα: δεν επιτρέπει να εκμεταλλευθεί το βασικό πλεονέκτημα των Κόκκινων αλλά και κάθε αγγλικής ομάδας. Τα γερά κορμιά των ποδοσφαιριστών και τη σκληρή νοοτροπία τους. Άφαντος χθες ο Τζέραρντ, αλλά όλοι οι μεγάλοι παίκτες έχουν δικαίωμα για μια κακή εμφάνιση. Αυτό που μου μένει όμως κυρίως είναι το ότι τελικά, η διαχείριση μιας βαριάς φανέλας με κορυφαίους (και ακριβούς) παίκτες είναι πολύ δύσκολη. Ίσως αυτά τα δύο να μην πάνε μαζί. Η Ρεάλ, ας πούμε, όταν παραμελησε τις ακαδημίες και στράφηκε στους galacticos πέρασε περίοδο παρακμής και έχασε τίτλους. Είναι λογικό οι υπερπαίκτες των διαστημικών συμβολαίων να μη δίνουν σημασία στην ιστορία του συλλόγου. Το ίδιο έπαθε και η Manchester μετά τη γενιά των Giggs, Beckham, Scholes, Ferdinand και των τόσων άλλων. Δεν είναι τυχαίο ότι εκείνοι ήταν Βρετανοί και προέρχονταν από τις ακαδημίες. Το ίδιο και η Ίντερ και η Μπάγερν και αρκετές άλλες. Θα μου πει κάποιος (και σωστά) πως και την εποχή που μεσουρανούσε η Λίβερπουλ τους κορυφαίους της Ευρώπης είχε. Ναι, αλλά ήταν Άγγλοι...
Όσον αφορά την Τσέλσι, μια μικρή επισήμανση. Μεγάλωσε (ή πιο σωστά ξαναμεγάλωσε) με τα λεφτά του Αμπράμοβιτς, γι' αυτό και δικαιολογημένα όλοι την βλέπαμε με μία αντιπάθεια. Τώρα πια ωστόσο, απέκτησε όλα τα γνωρίσματα μιας μεγάλης ομάδας. Τίτλους, παράδοση και παίκτες-σημαίες, οπότε δίκαια συγκαταλέγεται στα κορυφαία κλαμπ του πλανήτη. Κι άλλοι ξόδεψαν, αλλά δεν τα κατάφεραν...

Ας περάσουμε τώρα στη Μπαρτσελόνα. Ό,τι και να πει κανείς γι' αυτή την ομάδα είναι λίγο. Παίζει αδιαμφισβήτητα την πιο όμορφη μπάλα στον πλανήτη, ενώ ο μεγαλύτερος παίκτης, ο Μέσσι, δίνει μαθήματα ποδοσφαίρου αλλά και ήθους (και κάνει και την πλάκα του...). Είναι σίγουρα η μοναδική ομάδα που κάνει ακόμα και εμάς, τους φαρδύκωλους προπονητές του καναπέ, που μιλάμε για κριάρια και πεθαμένους, να παραδεχόμαστε ότι αυτά που κάνει είναι δύσκολα... Και δε φτάνει αυτό, είναι και υπόδειγμα συλλόγου. Από τους ελάχιστους που δεν εμπορικοποίησαν τη φανέλα τους, με σημαντική φιλανθρωπική δραστηριότητα και με ένα πολιτικοιδεολογικό background που παραμένει ζωντανό. Με άπειρους παίκτες από τις ακαδημίες της, αλλά και με τις βαρύγδουπες μεταγραφές. Τι άλλο να ζητήσει ένας οπαδός;
Από το χθεσινό αγώνα της Μπάρτσα μου μένουν δύο πράγματα. Πρώτον ο εκνευρισμένος και τελικά αποβληθείς Πέπε Γκουαρντιόλα, απλά και μόνο επειδή ο Μέσσι τιμωρήθηκε για θέατρο. Παρ' όλο που η ομάδα του βρισκόταν τρία γκολ μπροστα. Ως ποδοσφαιριστής έιχε ένα μοναδικό χαρακτήρα νικητή και ηγέτη, τον οποίο κράτησε και στους πάγκους. Δεύτερον, κάτι για 'μένα πολύ σημαντικό: η Μπαρτσελόνα ΣΕΒΑΣΤΗΚΕ τον αντίπαλό της. Έριξε 4 σε 45 λεπτά και έπειτα κατέβασε ταχύτητα. Δε νομίζω να πιστεύει κανείς ότι δε μπορούσε να βάλει κι άλλα. Σεβασμός. Η έλλειψή του τιμωρεί. Θυμάστε τι έπαθε η Manchester μετά την εφτάρα στη Ρόμα ή η Γιουβέντους μετά την εφτάρα στον Ολυμπιακό. Ή η Μπάγερν μετά τις πεντάρες στη Sporting... Είχα πει στην εκπομπή προ καιρού ότι η Μπάγερν θα τιμωρηθεί γι' αυτό κι έτσι έγινε. Μια απορία μονο. Χθες ήταν αντιμέτωπες οι δύο καλύτερες επιθέσεις της διοργάνωσης: η Μπαρτσελόνα με τον Ριμπερύ. Μόνο. Αν τελικά επιβεβαιωθούν οι φήμες και πάει στη Βαρκελώνη, τι έχει να γίνει;

ΕΙΔΑΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΠΑΛΑ...

Βραδιά Champions League η χθεσινή, και όποιοι παρακολούθησαν τους αγώνες απόλαυσαν ποδόσφαιρο. Βλέποντας το ματς ανάμεσα στη Manchester Utd και στην Porto κατάφερα να ξεφύγω από την παγίδα της σύγκρισης με το ελληνικό πρωτάθλημα (και της γκρίνιας που πάντα ακολουθεί) και έβγαλα αρκετά χρήσιμα συμπεράσματα.
Αρχικά, βλέπω ότι σε κορυφαίο επίπεδο, έχει αλλάξει πάρα πολύ το ποδόσφαιρο, σε σημείο να χαλάει η πιάτσα. Είδα μία Manchester που το κέντρο το είχε μόνο για συνδετικό κρίκο για την επίθεση. Η μπάλα δεν κυκλοφορούσε καθόλου με κοντινές πάσες κοντά στην κουλούρα, αντίθετα οι μέσοι έδιναν τη μπάλα με τη μία και έκαναν κίνηση μπροστά. Ακόμα και όταν η αγγλική ομάδα βρέθηκε μπροστά, δεν προσπάθησε να ροκανίσει το χρόνο. Επιτέθηκε και βρέθηκε εκτεθειμένη στα μετόπισθεν. Λογικό μία ομάδα τέτοιου επιπέδου να έχει σαν πρωταρχικό στόχο να επιβάλλει το παιχνίδι της, αλλά αυτό έφτασε σε επίπεδο είτε αλαζονείας είτε βλακείας. Πράγμα ανεπίτρεπτο για έναν Sir Alex Ferguson. Ακόμα κι εγώ παραδέχομαι ότι αυτού του είδους το ποδόσφαιρο είναι πολύ πιο καθηλωτικό, αλλά μου λείπουν οι εποχές της τρελής τακτικής και των παγίδων.
Σχετικά με τη Manchester επίσης, θεωρώ ότι απαιτείται ειδική αναφορά στον Κριστιάνο Ρονάλντο. Πολλοί θεωρούν πως φέτος κάνει μία μέτρια χρονιά, σημαντικά υποδεέστερη της περσινής. Εγώ ήμουν πέρυσι από τους σκληρότερους επικριτές του Πορτογάλου, επειδή θεωρούσα πως του έλειπε η φινέτσα άλλων κορυφαίων παικτών. Χθες είδα ένα Ρονάλντο δίχως άσκοπα τρεξίματα, που μοίραζε τη μπάλα και βρισκόταν πάντα στην κατάλληλη θέση. Έβαλε ένα γκολ πανομοιότυπο με εκείνο επί της Ίντερ (προϊόν ομαδικής δουλειάς) και γενικά έπαιζε για την ομάδα. Ο λόγος που φαίνεται πεσμένος έιναι ότι ο Ferguson πέρυσι δημιούργησε (και λανθασμένα) μία ομάδα για τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Φέτος πρέπει να δημιουργήσει έναν Ρονάλντο για την ομάδα. Ίσως το ατύχημα να είχε θετική απίδραση...
Από την άλλη έχουμε την Πόρτο. Υπερπλήρης ομάδα, που σε κάθε γραμμή οι παίκτες της έχουν τα απαραίτητα στοιχεία. Δημιουργικό κέντρο με σωστές μεταβιβάσεις αλλά και πολύ καλές τοποθετήσεις, ταχύτατα εξτρέμ και επιθετικοί με επαφή με το τέρμα και καλό σουτ. Ακόμα και ο σάπιος Helton έβγαλε τα άπιαστα. Δεν είναι ωστόσο (παραδόξως) όλα τα παραπάνω που κάνουν κορυφαία την Πόρτο. Είναι το γεγονός ότι είχαν την απαραίτητη ευφυία και ωριμότητα να ακολουθήσουν πιστά το σχέδιο εξόντωσης του προπονητή τους, με μετρημένα τρεξίματα, άψογες τοποθετήσεις και αλάνθαστη αντίληψη των φάσεων. Μακάρι να καταφέρει να περάσει στην επόμενη φάση.
Το πιο χρήσιμο συμπέρασμα που έβγαλα πάντως είναι ότι εκπλήξεις του παρελθόντος τύπου ΠΑΟ και Ολυμπιακός στους 8 και Ελλάδα πρωταθλήτρια Ευρώπης δεν θα ξαναδούμε πολλές. Πλέον για να αντιμετωπίσεις τις κορυφαίες ομάδες, πρέπει να σηκώσεις το κεφάλι και να τις κοιτάξεις στα μάτια, κι όχι να κοιτάς στα πόδια τους για να δεις πώς θα τους βάλλεις τρικλοποδιά. Πλέον, όταν γίνεται το δεύτερο, έχουν συνηθίσει να σε πατάνε...

Μ' ΑΓΑΠΑΕΙ, ΔΕ Μ' ΑΓΑΠΑΕΙ, Μ' ΑΓΑΠΑΕΙ...

Το θέμα της παραμονής του Βαλβέρδε έχει γίνει -και δίκαια- φοβερό σίριαλ. Αν τα συστατικά για μια πετυχημένη σαπουνόπερα είναι η συχνή εναλλαγή ρόλων, οι αναπάντεχες ανατροπές και κυρίως, η διαρκής επανάληψη των ίδιων λέξεων (υποθέτω όλοι βλέποντας Λάμψη και Καλημέρα Ζωή μεγαλώσαμε), τότε η ιστορία του Ισπανού είναι μεγάλο hit. Δυστυχώς όμως, δε βλέπω την απαιτούμενη συγκίνηση από τους οπαδούς του Ολυμπιακού.
Η ιστορία ξεκίνησε τον Γενάρη, όταν ο Κόκκαλης προσέφερε ανανεωμένο συμβόλαιο στον coach, ενθουσιασμένος από τις καθηλωτικές εμφανίσεις του Ολυμπιακού εκείνη την περίοδο. Στα δικά μου μάτια ήταν μία κίνηση λανθασμένη, αφού έδωσε πολύ αέρα στον Ισπανό. Η ομάδα ήταν πρώτη και δίκαια, αλλά με εικονική βαθμολογική διαφορά , ενώ οι τριάρες κι οι τεσσάρες (που δεν ήταν δα και τόσες πολλές) έρχονταν χωρίς να έχει κάνει την εμφάνισή της η βασική αδυναμία της: η έλλειψη σε βάθος του ρόστερ. Ακόμα περισσότερο, όμως, μάλλον ξεχάστηκε γρήγορα (αστραπιαία θα έλεγα για τα δεδομένα των Ελλήνων) ο αποκλεισμός από την Ανόρθωση. Από την άλλη, δεν ξέρω αν προτιμώ αυτόν τον Κόκκαλη που επιβραβεύει τη σωστή δουλειά, από τον παλιό καλό θείο, που έδιωχνε τους προπονητές για ψύλλου πήδημα.
Στην αντίπερα όχθη τώρα, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο Βαλβέρδε δεν δέχθηκε εξ' αρχής την προσφορά. Αν θυμάμαι καλά, οι μνηστήρες από την Ισπανία δεν είχαν εμφανιστεί ακόμα, το Λιμάνι και οι παίκτες τον λάτρευαν ενώ, όπως έλεγε ο ίδιος, η δουλειά του τότε είχε αρχίσει να φαίνεται. Και κυρίως αυτό που μόλις είπα. Κατάφερε να βγάλει από τη μνήμη του απαιτητικού ερυθρόλευκου λαού έναν οδυνηρό αποκλεισμό από τα προκριματικά του Champions League. Προφανώς δεν εκτίμησε αυτά που είχε, και όπως ήταν αναμενόμενο ήρθε η θεία τιμωρία.
Ο αποκλεισμός από την άσημη Saint Etienne (αν πει κανείς ότι την υπολόγιζε στην αρχή θα είναι ψεύτης), μέτριες εμφανίσεις στο πρωτάθλημα, τόσο ομαδικά όσο και ατομικά και μία πρόκριση επί του ΠΑΟΚ με την ψυχή στο στόμα και με διαιτητικά αποτυπώματα. Όσο εύκολα ανεβαίνουν οι μετοχές ενός προπονητή, τόσο εύκολα πέφτουν. Οφείλω σε αυτό το σημείο να παραδεχτώ τις πανέξυπνες κινήσεις της διοίκησης του Ολυμπιακού. Πατώντας στα παραπάνω, και εκμεταλλευόμενη τη δύναμη των ερυθρόλευκων Μ.Μ.Ε δεν προστάτευσε τον Βαλβέρδε, αλλά τον εξέθεσε. Όταν προέκυψε το θέμα Λέτο, έθεσε σε αμφισβήτηση ακόμα και τον επαγγελματισμό του και μάλιστα, η χρησιμοποίηση του Αργεντίνου ως βασικού και αναντικατάστατου στα τελευταία ματς ρίχνει στα μάτια μου, και στα μάτια πολλών τον προπονητή. Βασίζοντας την καθυστέρηση της υπογραφής του νέου συμβολαίου στην επιθυμία του Ισπανού να φύγει από τον Πειραιά, κατάφερε να στρέψει το κλίμα παντελώς εναντίον του.
Προσωπική εκτίμηση είναι ότι ο Βαλβέρδε θα μείνει του χρόνου, αλλά όχι για τους λόγους που πρέπει. Όχι γιατί γουστάρει να μείνει και να συνεχίσει το έργο του, αλλά γιατί προφανώς δεν θα υπάρξουν ενδιαφερόμενες ομάδες από το εξωτερικό, τουλάχιστον στο επίπεδο της Ατλέτικο ή της Σεβίλλης, κι απ' το ολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα. Επίσης και η διοίκηση θέλει να τον κρατήσει, όχι επειδή είναι ενθουσιασμένη μαζί του, όπως πριν από 2 μήνες, αλλά επειδή θα έχει προβάδισμα έναντι του αιώνιου αντιπάλου (μπορεί να φύγει ο Τεν Κάτε) και επειδή πλέον, ο Ισπανός θα πηγαίνει με τα νερά της (ήδη το κάνει). Όπως και νά 'χει το όνομα του Βαλβέρδε έχει πληγεί πλέον, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Άλλη μια χρονιά στο Λιμάνι θα είναι μια καλή ευκαιρία να το ξαναφτιάξει. Παντελώς άγνωστο μου είναι ωστόσο, τη γνώμη έχουν οι γαύροι γι' αυτό...