Τρίτη 12 Μαΐου 2009

ΠΕΡΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ... νο.2


Πριν από λίγο καιρό αναρτήθηκε ένα άρθρο αφιερωμένο στον Αρσέν Βενγκέρ. Επειδή είδα ότι κέντρισε το ενδιαφέρον πολλών, και επειδή είχε γίνει λόγος ότι αξίζει η πορεία του Αλσατού να συγκριθεί με εκείνη του Ζοσέ Μουρίνιο για να διαπιστωθεί αν πρέπει να τους βάζουμε στο ίδιο καζάνι, το κείμενο που διαβάζετε είναι αφιερωμένο στον ξεφωνημένο Πορτογάλο...
Ο Ζοσέ λοιπόν αρχίζει να βγαίνει από το καβούκι του όταν το 2003 κατακτά το κύπελλο ΟΥΕΦΑ και, κατά δεύτερο λόγο, το πρωτάθλημα Πορτογαλίας, από το οποίο η Πόρτο έκανε νηστεία τα προηγούμενα 3 χρόνια. Λες και της βάζει νέφτι λοιπόν και αποδίδοντας αρκετά ελκυστικό ποδόσφαιρο, την επόμενη ακριβώς χρονιά, αφού κάνει το ριπίτ στο πρωτάθλημα στέφεται πρωταθλήτρια Ευρώπης για 2η φορά στην ιστορία της. Γίνεται δε η μοναδική ομάδα που καταφέρνει μέσα σε δύο χρόνια να κατακτήσει ΟΥΕΦΑ και Champions League. Eντυπωσικό επίτευγμα, αλλά όχι εξωπραγματικό. Για 'μένα τουλάχιστον. Κι αυτό γιατί την αξιοθαύμαστη δουλειά του Μουρίνιο θεμελίωσαν τόσο η βαριά φανέλα της Πόρτο όσο και μία άψογη διοίκηση, ικανή στο να ανακαλύπτει λαβράκια αλλά και να αγοράζει, με υποδειγματική επιχειρηματικότητα, οποιονδήποτε παίκτη χρειάζεται. Θέλω να πω με αυτό πως ο Μουρίνιο μπορεί να μην είχε κορυφαίους παίκτες, αλλά είχε πάντοτε στην κατοχή του τα εργαλεία που απαιτούσε για να δουλέψει. Με λίγα λόγια καμία διοίκηση δεν του χάλασε ποτέ χατήρι.
Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα στη μετέπειτα πορεία του. Επέλεξε να εργαστεί σε ομάδες με το υψηλότερο μπάτζετ στην Ευρώπη, την Τσέλσι αρχικά και την Ίντερ τώρα. Ομάδες όπου κάθε καλοκαίρι ξοδεύει γύρω στα 60 εκ. ευρώ αλόγιστα, με τις ευλογίες των προέδρων τους. Σίγουρα ποδοσφαιριστές όπως ο Ντέκο, ο Μανίς, ο Καρβάλιο και ο Φερέιρα ο Μουρίνιο τους ανέδειξε. Σκεφτείτε όμως πόσους κατέστρεψε στις επόμενες ομάδες του! Αρχίζω: Νταφ, Ρόμπεν, Ράιτ-Φίλιπς, Σεφτσένκο, Μαλουντά, Ντελ Όρνο, Tζόε Κόουλ, Κουαρέσμα, Μανσίνι. Θυμηθείτε σε τι κατάσταση βρίσκονταν όλοι αυτοί υπό τις οδηγίες του Πορτογάλου. Ακόμα πιο αρρωστημένο είναι το γεγονός ότι κατάφερε να οδηγήσει στην αφάνεια παίκτες που ο ίδιος ανέδειξε, όπως ο Πάουλο Φερέιρα και ο Μανίς.
Έπειτα πρέπει να παραδεχθούμε ότι του έκατσαν και πολλές συγκυρίες, χωρίς αυτό να μειώνει το έργο και την επιτυχία του. Στην Αγγλία, ας πούμε έτυχε να ανταγωνίζεται μία Μάντσεστερ που βρισκόταν σε μεταβατικό στάδιο, προτού δημιουργήσει το τωρινό σαρωτικό ρόστερ. Στη Λίβερπουλ έπαιζαν παίκτες τύπου Μπίσκαν και Σμίτσερ και η Άρσεναλ είναι πάντα Άρσεναλ. Στην Ιταλία δεν το σχολιάζω καν. Παίζει μόνος απέναντι σε δύο λαβωμένες διεκδικήτριες που τώρα αρχίζουν να ξαναπατούν στα πόδια τους, με τριπλάσιο μπάτζετ. Όσον αφορά τώρα το 2004, αρκεί να αναφέρω ότι ο ΠΑΟ έκανε το double, η Ελλάδα κατέκτησε το Euro, η χώρα μας διοργάνωσε άψογους Ολυμπιακούς Αγώνες και στα ημιτελικά του Champions League βρέθηκαν Λα Κορούνια, Μονακό και η Τσέλσι του Ρανιέρι! Σε όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου η Πόρτο του Μουρίνιο δικαιούταν να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο...
Για το τέλος άφησα το θέαμα. Το ποδόσφαιρο που υπηρετεί. Και επειδή με την φετινή πορεία της Μπαρτσελόνα ξεφύτρωσαν πολλοί ιεραπόστολοι του επιθετικού ποδοσφαίρου, καλώ τους ίδιους να τοποθετηθούν για τον Ζοσέ και το παιχνίδι σκοπιμότητας που εφαρμόζουν όλες ανεξαιρέτως οι ομάδες του.
Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ο Μουρίνιο, όταν τα φώτα σβήνουν, μένει μόνος με τις κούπες του. Είναι το μόνο που έχει, σε αντίθεση με τον Βενγκέρ και την παράδοσή του. Μπορεί πολλοί να τον παραδέχονται, αλλά ελάχιστοι τον θαυμάζουν. Γι' αυτό, προτού τον βάλουμε ανάμεσα στους κορυφαίους προπονητές, ας σκεφτούμε πόσους συναδέλφους του θα αδικήσουμε. Αδιαμφισβήτητα είναι πολύ καλός coach, αλλά όχι και να τον πούμε κορυφαίο, επειδή ο ίδιος βάφτισε τον εαυτό του Special One...

Δεν ξέρω αν το παρατηρείτε, αλλά έχει αρχίσει να περνάει η μπογιά του...

6 σχόλια:

  1. Πρώτα απ΄όλα συγχαρητήρια για το άρθρο. Ας περάσω λοιπόν στον Μουρίνιο. Αν θυμάσαι καλά Γιάννη όταν πρωτοπήγε στην Τσέλσι τον θαυμάζαμε και οι δυο και εγώ τουλάχιστον (δεν ξέρω για σένα) τον θεωρούσα τον καλύτερο προπονητή στον κόσμο. Μετά από τα δυο χρόνια στην Τσέλσι και τα ισάριθμα πρωταθλήματα άρχισε να δείχνει τις λόξες του και για παράδειγμα το ότι ανάγκασε τους παίκτες να κουρευτούν γουλί και να φαίνονται σαν στρατιώτες. Τέλος πάντων, τώρα πια διεκδικεί μέσα μου τον τίτλο του πιο αντιπαθητικού προπονητή μαζί με τον Φέργκιουσον αλλά τουλάχιστον ο Φέργκιουσον είναι και 200 χρονών και αξίζει λίγο έως πολύ σεβασμό.


    Υ.Γ. Τώρα κοουττσάρει την πιο αντιπαθητική ομάδα στην Ιταλία και ταιριάζουν απ'ότι φαίνεται και δεύτερον είναι σε ένα πρωτάθλημα κατεστραμμένο από τα σκάνδαλα και τη Μαφία που κρύβεται από πίσω και να ένα ωραίο θέμα για το επόμενο άρθρο σου Γιάννη, ΤΟ ΙΤΑΛΙΚΌ ΠΡΩΤΆΘΛΗΜΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πω πω,εχω να σχολιασω αρκετα πραγματακια με τα οποια δεν συμφωνω...Μαλλον ξυπνησα στραβα!
    Πρωτα απ' ολα Γιαννη λες οτι διευκολυνε το εργο του το γεγονος οτι ο Μουρινιο ειχε παντα οποιον παιχτη ηθελε απο τη διοικηση...Πρεπει να ξερεις οτι αυτο δεν φερνει απαραιτητα τη διακριση.Δεν χρειαζεται να σου απαριθμησω ποσοι προπονητες απετυχαν εχοντας απο πισω τους εναν πολυ πλουσιο προεδρο.Μην ξεχνας οτι ο Αμπραμοβιτς ειχε στην Τσελσι αρχικα τον Ρανιερι αλλα ο Μουρινιο ηταν αυτος που πηρε το πρωταθλημα για τους Λονδρεζους επειτα απο πολλα πολλα χρονια..
    Εξαλλου πες μου μια πρωτοκλασατη ομαδα της Ευρωπης που δεν χαλαει 60εκ ευρω καθε χονο!Η Ρεαλ,η Μπαρτσα,η Μαντσεστερ,η Λιβερπουλ;;;;
    Επισης ειναι τρελο να μου λες οτι αφανισε παιχτες που ο ιδιος ανεδειξε..Αν δεν ηταν ο Μουρινιο,ο Παουλο Φερειρα θα επαιζε σε καμια Ακαντεμικα και πολυ του ηταν..
    Μαλλον τετοιοι παιχτες πρεπει να του κανουν
    αγαλματα για το ονομα που εχτισαν και τα λεφτα που παιρνουν..
    Ακομα,δεν δεχομαι να ακουω για συγκυριες σε τετοιο επιπεδο..Οι οποιες επιτυχιες στον αθλητισμο οφειλονται κατα 99% στην μαγκια καθε ομαδας!Οσο για τους επιτυχοντες του 2004 δεν μπορω να καταλαβω το νοημα αυτου που λες...Το αφηνω ασχολιαστο...
    Μιλωντας για θεαμα,δεν περιμενα απο εναν υποστηρικτη του κατενατσιο και του αμυντικου ποδοσφαιρου να δυσανασχετει για την ελλειψη θεαματος των ομαδων του Ζοσε.. Θα συμφωνησω οτι οι ομαδες του βασει ροστερ θα μπορουσαν να επαιζαν καλυτερα αλλα το αποτελεσμα μετραει,οπως θα ελεγες κι εσυ!Παντως η Πορτο ηταν μια παρα πολυ θεαματικη ομαδα για το μεγεθος της...
    Φιλε Σταυρο,θα μου επιτρεψεις να διαφωνησω μαζι σου μονο σε ενα ζητημα!Με ποια λογικη η Ιντερ ειναι η πιο αντιπαθητικη ομαδα της Ιταλιας;;
    Γιατι να μην ειναι η Μιλαν του πρωθυπουργου Μπερλουσκονι η' η Λατσιο,η ομαδα των φασιστων;;
    Βεβαια συμφωνω μαζι σου οτι το ιταλικο ειναι ενα λιγο-πολυ κατεστραμμενο πρωταθλημα..Αλλα γιατι φταιει ο Μουρινιο για τα σκανδαλα;;Μαλλον εχει μεγαλυτερη ευθυνη ο Μοτζι και η Γιουβεντους..
    Συνοψιζοντας,θεωρω οτι ο Μουρινιο δεν ειναι κανενας προπονηταρας..Δεν συγκρινεται στο στησιμο μιας ομαδας με τον Λιπι,στη στρατηγικη με τον Χιντινγκ η' στο θεαμα των ομαδων του με τον Βενγκερ..ΟΜΩΣ αποτελει εναν προπονητη που τον θαυμαζω γιατι εχει γινει ενα πολυ hot ονομα χαρη στην προσωπικοτητα του,τα ρισκα που παιρνει και την τρελα του!Και πραγματικα ειναι πολυ δυσκολο να ξεχωρισεις σε αυτον τον χωρο,οταν η χωρα σου δεν εχει καμια παραδοση στους προπονητες και ξεκινας απο το σημειο 0..
    Οσοι δεν τον πανε ειναι γιατι δεν μπορουν να δεχτουν οτι απο το πουθενα ειναι αυτος που τον θελουν ολες οι ομαδες της Ευρωπης(με ελαχιστες εξαιρεσεις),αυτος που οπου πηγαινει σηκωνει κουπες,αυτος που οι αντιπαλοι του λατρευουν να τον μισουν!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φίλε Νίκο όντως ξύπνησες στραβά σήμερα. Κάνω σχόλιο όχι για να ανοίξουμε διάλογο, αλλά να σου ξεκαθαρίσω ορισμένα σημεία που μάλλον δεν έπιασες.
    1) Τονίζω ότι το να έχεις έναν πλούσιο πρόεδρο είναι ευλογία και κατάρα, γιατί πέφτεις στην παγίδα να αναλώνεσαι σε ακριβές αλλά ανούσιες μεταγραφές. Από ένα σημείο και μετά το ίδιο έκανε κι ο Ζοσέ. Γι' αυτό αραδιάζω ένα σωρό ονόματα που το αποδεικνύουν.
    2)Οι πρωτοκλασάτες ομάδες δε δίνουν 60 εκ. κάθε χρόνο. Το κάνουν μία φορά και μετά περιορίζονται σε προσθήκες. Φέτος η Μάντσεστερ πήρε μόνο το Μπερμπάτοφ, η Μπάρτσα τον Κειτά και τον Άλβες, η Ρεάλ κανέναν, η Μίλαν το Ροναλντίνιο, η Τσέλσι κανένα κλπ. Για πρωτοκλασάτα ονόματα μιλάω.
    3)Θυμίζω ότι ο Φερέιρα το 2004 ήταν το καλύτερο δεξί μπακ στην Ευρώπη. Μετά?

    Ο Σταύρος θεωρεί την Ίντερ αντιπαθητική για εσωγηπεδικούς λόγους, όπως κι εγώ. Γι' αυτό που βλέπει κάθε Κυριακή. Μην τον μπερδεύεις με πολιτικές και ιδεολογίες, θέλω να παραμείνει έτσι. Να βλέπει μπάλα δλδ.

    Από πού κατάλαβες ότι ο Μουρίνιο φταίει για τα σκάνδαλα??? Ξαναδιάβασέ το λίγο...

    Υ.Γ. Σταύρο θα γράψω για Καμπιονάτο οσονούπω. Να τελειώσει περιμένω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τελευταιο σχολιο και απο μενα για να πω 2-3 πραγματακια...Δεν ειπα οτι ευθυνεται ο Μουρινιο για τα σκανδαλα...Αυτη η τιμη ανηκει αποκλειστικα στη Γιουβεντους..
    Επισης,μου μιλας για ομαδες που φετος δεν ξοδεψαν χρηματα...Η Μαντσεστερ ηταν ηδη πρωταθλητρια ενω ο Αλβες και ο Κειτα αγοραστηκαν αντι 50 εκ ευρω!
    Οσο για την Ρεαλ,τη Μιλαν και την Τσελσι,οντως δεν ξοδεψαν χρηματα και ειδες τα αποτελεσματα τους στο πρωταθλημα...
    Ο Φερειρα ουδεποτε υπηρξε το καλυτερο δεξι μπακ στην Ευρωπη...Απλα ηταν ενα χρησιμο εργαλειο...Ειδικα το 2004 νομιζω οτι ο δικος μας ο Σειταριδης ηταν 2 σκαλες καλυτερος...
    Οσο για την Ιντερ,με ανυπομονησια περιμενω να μου αιτιολογησεις στο αρθρο σου για το καμπιονατο τον λογο που τη βρισκεις αντιπαθητικη..Παντως δεν νομιζω να επαιξε φετος καποιοα ομαδα καλυτερη μπαλα απο αυτην του Μουρινιο στα ιταλικα γηπεδα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όνυως ξύπνησες στραβά. Καλή η καφρίλα, απλά την αφήνω έξω από το μπλογκ.
    Στο άρθρο μου για το καμπιονάτο δεν πρόκειται να αιτιολογήσω την αντιπάθεια για την Ίντερ. Μπορώ να αραδιάσω ένα σωρό λόγους, αλλά δε θα το κάνω. Είναι σα να με ρωτάς γιατί είμαι Παναθηναικός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σκάνδαλο προκάλεσα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή