ANGELS AND DEMONS...

Μην μπερδεύεστε, η συγκεκριμένη ανάρτηση δε θα ασχοληθεί με την ταινία "Illuminati" που πρόσφατα άρχισε να προβάλλεται στις αίθουσες των κινηματογράφων με τον εν λόγω τίτλο. Ωραία ταινιούλα, by the way... Ο τίτλος αναφέρεται στους πρωταγωνιστές του αυριανού ευρωπαϊκού τελικού, Μάντσεστερ Γ. και Μπαρτσελόνα. Στον αγώνα αυτό, όπως και σε μια πολυδιαφημισμένη ταινία, γνωρίζουμε από πριν ποιος είναι ο καλός και ποιος ο κακός. Παρ' όλ' αυτά, θα τον δούμε, όπως συμβαίνει πάντα. Μένει να αποδειχτεί αν θα δικαιωθούμε γι' αυτό...
Κι επειδή σας ψιλομπέρδεψα, εξηγούμαι. Ο αυριανός τελικός έχει πράγματι ορισμένες ενδιαφέρουσες ιδιαιτερότητες. Συμμετέχουν οι δύο καλύτερες ομάδες της ηπείρου και εκπρόσωποι των δύο καλύτερων πρωταθλημάτων της Γηραιάς Αλβιώνας. Δεν έχουν ξανασυναντηθεί ποτέ στο παρελθόν σε τέτοιο τελικό, ενώ έχουν στις τάξεις τους και τους δύο καλύτερους ποδοσφαιριστές της εποχής μας. Ωστόσο, ακόμα πιο ιδιαίτερο είναι ότι υπάρχει εκ των προτέρων νικητής και ηττημένος.
Νικητής φυσικά είναι η ομάδα της Καταλωνίας. Έχει προσφέρει φέτος το πλουσιότερο θέαμα στον πλανήτη, έχοντας κατακτήσει ήδη δύο τίτλους και συνθλίβοντας πραγματικά μεγάλους αντιπάλους, όπως η αιώνια Ρεάλ και η Μπάγερν. Παίρνουμε φαντάζομαι ως δεδομένο πως και στον αυριανό αγώνα, όπως και σε οποιονδήποτε άλλον, θα αρνηθεί πεισματικά να εγκαταλείψει την επιθετική της φιλοσοφία και το ανοικτό ποδόσφαιρο, ενώ βάσει της ποιότητας των παικτών που έχει το θέαμα που θα παρουσιάσει δύσκολα θα πέσει κάτω από το "καλό". Προσθέστε στα παραπάνω ότι βασικό ρόλο θα έχει ο παίκτης που ο καθένας, από τον πλουσιότερο ως το φτωχότερο φίλαθλο θα πλήρωνε ένα εισιτήριο για να τον θαυμάσει και μοιάζει περισσότερο από κάθε άλλον στον ημίθεο Ντιέγκο Μαραντόνα, του οποίου τον διάδοχο ψάχνει ολόκληρος ο πλανήτης επίμονα εδώ και δύο δεκαετίες. Λαμβάνοντας αυτά υπ' όψην, ακόμα και να χάσουν οι Μπλαουγκράνα, όχι μόνο δε θα αποδοκιμαστούν, αλλά θα γίνει λόγος για τη μεγαλύτερη αδικία που θα έχουμε μαρτυρήσει, αφού αξίζουν όσο κανένας άλλος το τρόπαιο. Σεβασμό προφανώς δε θα κερδίσουν, γιατί δε μπορούν να λάβουν περισσότερο απ' όσο ήδη έχουν...
Από την άλλη τώρα, έχουμε τη Μάντσεστερ. Η οποία είναι κάτοχος του τροπαίου και έχει ήδη κάνει το ριπίτ στην Πρέμιερσιπ, δίχως όμως να παίζει εξίσου καλό ποδόσφαιρο με πέρυσι. Η εύνοια της τύχης που πιθανότατα είχε φέτος συνδράμει στην κούραση του ματιού του αντικειμενικού (ή αδιάφορου, αν θέλετε) φιλάθλου. Εξάλλου, αυτό συμβαίνει με όλες τις ομάδες που δημιουργούν μια ανάλογη αυτοκρατορία (Γιουβέντους, Ρεάλ, Λίβερπουλ κλπ). Κάποια στιγμή όλες, δικαίως ή αδίκως, τίθενται σε αμφισβήτηση. Επίσης ο Σερ Άλεξ έχει αποδείξει πως όσο θεαματικό ποδόσφαιρο μπορεί να παίξει η ομάδα του, τόσο καταστροφικό και αποκρουστικό μπορεί να γίνει κυνηγώντας ένα αποτέλεσμα, πόσο μάλλον την κούπα του Champions League. Μην απορήσει κανείς αύριο αν δει τον Ρούνεϋ να παίζει δεξί χαφ ή κάτω από τη σέντρα και τον Παρκ να κυνηγά μπαλιές απελπισίας (το απεύχομαι φυσικά). Με βάση αυτά λοιπόν και το γεγονός ότι ο κόσμος έχει κορεστεί από τους κόκκινους διαβόλους, η ενδεχόμενη ήττα της Μπαρτσελόνα δε θα του κάτσει πολύ καλά (δεν αναφέρομαι φυσικά στους οπαδούς των Εγγλέζων, που είναι και πολυάριθμοι). Eπομένως έχουμε από πριν και τον ηττημένο.
Όλα αυτά, βεβαίως, εφόσον τηρηθούν οι παραπάνω προϋποθέσεις. Γιατί μπορεί κάλλιστα η Γιουνάιτεντ να παίξει ελκυστική μπάλα. Εξαρτάται κατά πολύ από τον Κριστιάνο Ρονάλντο, για τον οποίο έχω να πω το εξής: ο κάτοχος χρυσής μπάλας και σκόρερ 42 γκολ πέρυσι Ρονάλντο δεν έχει θέση σε τούτον τον τελικό και σε κανένα μεγάλο ματς, αφού από όλα απείχε. Ο φετινός όμως ομαδικός, ουσιαστικός και εν τέλει ηγετικός Ρονάλντο έχει και με το παραπάνω.
Angels and demons λοιπόν, ή αλλιώς, ο καλός και ο κακός. Μένει να δούμε ποιος θα είναι ο άσχημος...